เพื่อนผู้แย้มยิ้ม

มโนมาร

ฉันรู้จักเธอมานานแต่ยังเยาว์
เรานั้นเข้ากันได้ดีช่างสุขแสน
คบกีนมาความเป็นเพื่อนไม่มีแทน
จริงใจแม้นตราบชีวีชีวาวาย
 เหมือนเพื่อนตายเมื่อมีภัยมากรายใกล้
เป็นเพื่อนใจยามทุกข์ภัยไม่หนีหาย
เป็นเพื่อนสุขทุกโมงยามไม่มีคลาย
จวบจนตายเรารักกันฉันและเธอ
 ด้วยคำถามที่มีให้เธอตอบ
เพื่อนคนนี้จริงใจไม่ไผลเผลอ
แล้วเธอเล่าจริงใจไหมล่ะเธอ
ไม่ได้เวอร์เราเพื่อนตายไม่กลายคืน
 
 มาวันนี้ฉันทุกข์ลำบากนัก
ได้ประจักษ์ในความจริงที่สุดฝืน
ช่วยฉันหน่อยเถอะเพื่อนรักเธอตอบคืน
ไม่อยากฝืน ช่วยคนให้จนใจ
 หน้าฉันชาเหมือนถูกตบตลบกลับ
น้ำตาขลับในเบ้าเป็นเงาใส
คำตอบนั้นที่ได้จากเพื่อนใจ
เหมือนทำให้ตัวฉันชาเกิดอาการ
 ฉันฝืนยิ้มทั้งน้ำตาเวลาตอบ
คำว่าเพื่อนตายแท้จริงแค่คำขาน
โอ้..โลกหล้าไร้ซึ่งคำสาบาญ
จริงใจเพียงคำขานที่หลอกลวง
 จงเชื่อเถิดเพื่อนพ้องและน้องพี่
ไม่มีดีไม่มีใครให้ใหญ่หลวง
ได้เท่ากับตัวเราให้ในทั้งปวง
มีแต่คนหลอกลวงไม่มีดี
 เชื่อตัวเองรักตัวเองดีที่สุด
ไม่มีใครจักฉุดชากหรือลากหนี
ไม่ต้องแคร์คำใครในชีวี
ไม่ต้องสนคำวจีที่ว่าจริง