บนชายหาดในวันฟ้าหม่น เมฆฝนก่อเค้ามืดไปทั่วแผ่นฟ้า..ดูน่ากลัวกว่าที่เคยเป็น และเมื่อฝนหยดแรกโปรยลงมา เธอก็สะบัดมือหนีฉันไปโดยมิฟังคำอธิบายใดๆอีก ไม่นานเธอก็ลับหายไปในม่านฝนอันพร่ามัว ...ฉันรู้ว่าฉันผิด ...ฉันยอมรับแต่โดยดีในทุกเรื่องที่เธอกล่าวหา ...บางทีอาจเป็นเพราะฉันเหงา ฉันอยากมีเพื่อน ...และฉันไม่อยากจมปลักอยู่กับตนเองจนเกินไป ...แต่เธอก็คือเธอ ที่มีอารมณ์แปรปรวนดั่งทะเล ทะเลที่กำลังถาโถมคลื่นคลั่งอยู่ไม่ห่างจากตัวฉันในเวลานี้ ฉันเสียใจ..ฉันหวังว่าเธอจะหวนคืนมาดังเดิม แต่..บางทีโทษของฉันครั้งนี้อาจรุนแรงเกินกว่าจะคาดคิด ...ฝนยังคงกระหน่ำหนักจนเห็นเป็นฝ้าขาวไปทั่ว ...ราวกับโลกทั้งโลกจะถูกห่มคลุมไปด้วยม่านน้ำ ฉันคุกเข่าลงกับพื้นอย่างคนสิ้นแรง ฝน..ลงโทษฉันให้สาแก่ใจเถอะ ฉันตะโกนออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เม็ดฝนที่ตกต้องผิวกายทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ และเหน็บหนาวไปถึงหัวใจ ...บนหาดทรายอันหม่นมัว ...คงไม่มีใครเห็นน้ำตาของฉันที่ละลายไปกับสายฝน
4 กันยายน 2545 19:50 น. - comment id 73164
^*^ ^*^ ^*^ ...เศร้าจังพี่นกน้าม.... ขออย่าให้ชีวิตพี่นกน้าม เจอมรสุม/คลื่นชีวิตใดใดนะจ๊ะ ขอให้สายลมจงพัดไปที่อื่นนจ้า.^*^ ...............................................
4 กันยายน 2545 20:12 น. - comment id 73166
เศร้าด้วยคนนุงจ้า..........
4 กันยายน 2545 21:33 น. - comment id 73189
ระวังจะเป็นหวัดเอานะคะ
5 กันยายน 2545 08:29 น. - comment id 73325
ณ หาดทรายในวันที่ฟ้าหม่น เงาเมฆฝนก่อตัวทั่วแผ่นฟ้า พร้อมละอองน้ำหยดแรกหยาดลงมา เธอกล่าวคำอำลาแล้วจากไป ทิ้งให้ฉันเดียวดายที่ชาดหาด ฝนซัดสาดใจร้าวรนจนสั่นไหว คลื่นอารมณ์คลื่นฝนปนกันไป กลั่นหยดใสจากหยาดฝนปนน้ำตา แหะ แหะ มามั่วด้วยคน
5 กันยายน 2545 18:27 น. - comment id 73453
เพราะจังเลยคับ..^_^
5 กันยายน 2545 18:29 น. - comment id 73458
มิ้วๆ สลดจัง
5 กันยายน 2545 19:00 น. - comment id 73480
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาทายทักครับ ทั้งน้องแนทตี้ คุณเก๋ชายหนุ่มอารมณ์ดี น้องลิงมังกิ ซีบร้าแห่งนาคา นักเดินทาง และพายุฝนโคลอน
6 กันยายน 2545 13:28 น. - comment id 73753
เศร้าจังเลย แต่ว่าแอบเห็นตาแดง ๆ นะ
6 กันยายน 2545 13:46 น. - comment id 73762
ยาวเกินไป...กว่าจะซึ้ง...เข็ดเลย...
6 กันยายน 2545 19:03 น. - comment id 73895
มาเป็นกำลังใจครับ