ในเส้นทางสายนี้ที่ก้าวเดิน น่าเพลิดเพลินไร้ทุกข์เปี่ยมสุขสันต์ เป็นเส้นทางความรักความผูกพัน เป็นเส้นทางแห่งฝันอันงดงาม ไม่ต้องการอะไรสิ่งใดเพิ่ม ไม่ต้องเสริมให้เลยเถิดจนเลิศล้ำ ไม่ต้องพูดหวานหวานแสนล้านคำ ไม่ต้องพร่ำพรรณาก็เข้าใจ เพียงคำรักคำหนึ่งซึ่งเกินพอ แม้จะรอผ่านคืนวันนานแค่ไหน แม้อ่อนล้าคิดท้อทนรอไป เพราะรักให้ความหวังกำลังใจ เมื่อเส้นทางสายนี้มีทางแยก มีเหตุผลเข้าแทรกเริ่มหวั่นไหว กำลังรักเริ่มหมดลดน้อยไป ความรู้สึกข้างในใจก็จาง มีเหตุผลนานามาเป็นหนึ่ง รักที่ซึ้งกลับเปลี่ยนเป็นบาดหมาง ในที่สุดรักนั้นพลันแยกทาง รักจึงร้างเป็นรองหมองหัวใจ เริ่มมีทุกข์โศกเศร้าเหงาเปล่าเปลี่ยว อยู่คนเดียวเพราะรักโดนผลักไส สิ้นเรี่ยวแรงความหวังกำลังใจ ฝันก็ไม่สวยสดไม่งดงาม คือความรักระหว่างทางชีวิต มีถูกผิดสมหวังทั้งร้องร่ำ มีสว่างย่อมมีที่มืดดำ มีชอกช้ำมีสุขทุกข์ปะปน ฯ
29 กรกฎาคม 2544 01:16 น. - comment id 6890
อืมม....รักคือความเข้าใจ ถ้าความเข้าใจหมดไป....ก้อ....นะ....
29 กรกฎาคม 2544 01:20 น. - comment id 6892
.....มีรักก็ต้องมีทุกข์ปะปนมาบ้างนะ....ขอให้เจอคนที่ห่วงใยภึมเป็นภีมเหมือนยางมิชลินเร็วๆนะ...ฮี่ๆ
29 กรกฎาคม 2544 01:47 น. - comment id 6898
ภีมเข้าใจความรักดีอยู่แล้วนะจัดลำดับความคิด ได้เยี่ยมไปเลย
29 กรกฎาคม 2544 02:01 น. - comment id 6908
แต่งกลอนได้เพราะมากเลยภีม...นี่คือเหตุผลหนึ่งที่รออ่านกลอนของ ภีมอยู่เสมอ..
29 กรกฎาคม 2544 04:16 น. - comment id 6943
เป็นกลอนที่ให้ความหมายดี เป็นกลอนที่อ่านแล้วรู้สึกว่าอยากอ่านต่อไปเรื่อย
29 กรกฎาคม 2544 04:43 น. - comment id 6963
อย่างนี้แหละนะความรัก************อย่างนี้แหละนะกลอนของภีม*********อย่างนี้แหละเพราะมากเลย*********อย่างนี้แหละชอบจัง^_^
29 กรกฎาคม 2544 23:15 น. - comment id 7020
เขียนได้ไพเราะมากครับ ลื่นไหลดีทั้งคำกลอน และเนื้อความ .... ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ภีมเขียนไปแล้วหลายบท .... เดี๋ยวจะตามไปอ่านบทอื่น ๆ อีก
30 กรกฎาคม 2544 05:56 น. - comment id 7099
ดีครับ เขียนมาเรื่อยๆนะครับ จะรออ่านอยู่
30 กรกฎาคม 2544 08:46 น. - comment id 7147
ขอบคุณครับทุกๆ คนที่แวะมาอ่าน