รุ่งอรุณที่สวนโมกข์

แสงแรก ประดับดิน

รุ่งอรุณที่สวนโมกข์
มีความไร้ในความหลับกลับเป็นสุข
สงบเย็นเร้นซุกทุกก้อนหิน
เรียบและง่ายสาดสายสู่ไม้ดิน
ดอกไม้ในความสิ้นเตรียมจะบาน
ใครกันนะตื่นมาป่าตื่นแล้ว
หยาดน้ำค้างหยาดแก้วแวววูบหวาน
ตะเกียงเทียนกระจ่างถนนมณฑลลาน
จากที่พักสู่สถานลานธรรมทราย
ลานหินโค้งโล่งเตียนเนียนทรายขาว
เสียงระฆังจังหวะยาวราวมุ่งหมาย
มาเถิดเพื่อนสวดมนต์สาธยาย
กระแสเร้นเย็นปรายคลายตัวตน
ควันธูปล้อมแสงเทียนว่ายเวียนแสง
พระพุทธองค์แสดงแสงเหตุผล
ทุกข์เกิดได้ที่ใจทุรายทุรน
กิเลสวน วิบาก กรรมถลำตาม
เกิดตัวตนก่อเกิดคนผู้ทนทุกข์
สวดมนต์แปลปลอบปลุกตาที่สาม
ด้วยตาสติปัญญาพยายาม
ได้พบความรู้แจ้งและเห็นจริง
ความจริงของธรรมชาติฉลาดเร้น
ดูเหมือนเป็นแต่เปลี่ยนแปลงสรรพสิ่ง
ทนอยู่อย่างเดิมไม่ได้คล้ายแอบอิง
มิอาจนิ่งเป็นจริงด้วยสิ่งเดียว
ไร้ตัวตนเที่ยงแท้ถาวรพร้อม
เพียงหล่อหลอมขันธ์ห้าตัณหาเคี่ยว
เกิดรูปนามการผสมเหมือนกลมเกลียว
ว่ายวนในกระแสเชี่ยวอุปาทาน
ยึดมั่นถือมั่นเพราะตัณหาผูก
เราผู้ถูกผูกกายเนื้อด้วยเหยื่อหวาน
ผู้ลุ่มหลงเชือกร้ายของนายพราน
กลืนเบ็ดข้องของมารนานเหลือเกิน