ผืนฟ้าสีเทาดูเคว้งคว้าง หยดน้ำค้าง..ไหลลงมาที่หน้าต่าง..หลังซาฝน ความเงียบเหงาเกาะกินใจใครหนึ่งคน ค่ำคืนแห่งความหมองหม่น..ฉันเปรียบเหมือนคนไม่มีที่ไป กอดตัวเองกับความเหงา..แล้วร้องไห้ นั่งซุกตัวในมุมห้องอย่างเดียวดาย ผ่อนลมหายใจอย่างไหวหวั่น อ่อนล้าแล้วหัวใจ...ได้โปรดอย่าทำร้ายกัน ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะไปแข่งขัน..กับความร้าวรานของวันคืน กลายเป็นคนอ่อนแอ น้ำตายังไหลมาย้ำเตือนว่าพ่ายแพ้อยู่เสมอ เวลานี้แม้แต่..ความห่วงใย..ยังไม่เคยได้ยินจากเธอ สองมือของผู้หญิงหัวใจเซอ ๆ ก็คงต้องเช็ดน้ำตาเอ่อ..ด้วยตัวเอง
แอ็ปเปิ้ล 20 ส.ค. 2545 17:57 น. - ID 20893 
662
3
0
20 สิงหาคม 2545 19:28 น. - comment id 68670
ง่า มาช่วยเช็ดน้ำตานะ อย่าร้องๆ นี่ๆ เราว่าแอ็ปเปิ้ลแต่งกลอนเศร้าได้เพราะจังเลยอ่ะ
21 สิงหาคม 2545 01:21 น. - comment id 68781
พี่เก๋มาปลอบใจอีกคนนึงจ๊ะ....
21 สิงหาคม 2545 14:26 น. - comment id 68868
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ซื้อผ้าเช็ดหน้ามาฝากจ้า ^*^
อย่าร้องอย่าร้อง
... ...............................
21 สิงหาคม 2545 15:20 น. - comment id 68872
เขียนได้ดีจริงๆเลยนะอ่านแล้วเศร้าตามเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
