เรือข้ามฟาก
ส่องหล้า
ที่ท่าน้ำงดงามเรือลำน้อย
เฝ้ารอคอยกลางชลนำคนข้าม
จ้ำฝีพายแก้วกล้าสง่างาม
คนล้นหลามหลากล้วนชวนข้ามชล
เรือลำน้อยฝีพายดีมีความรู้
หัวใจสู้จ้ำพายไปสู่หน
กระแสเชี่ยววุ่นวายไหลวกวน
น้ำหลากล้นลึก-ตื้นคลื่นรุนแรง
ประคองเรือเหนือน้ำนำชีวิต
ฝ่าวิกฤติมากมายหัวใจแกร่ง
ฝีพายกล้าอดทนมิเปลี่ยนแปลง
ทะมัดทะแมงส่งคนพ้นธารา
ผ่านเวลามากมายหลายปีผ่าน
ยังขับขานมั่นคงส่งถึงท่า
ทั้งหญิงชายเคยโง่เง่าเบาปัญญา
ข้ามถึงฝั่งแก้วกล้าและงดงาม
ยามโรยล้าแรงกายถึงพายผุ
เรือทะลุมืดมนในหนข้าม
ลงลอยคอก่อกอบพยายาม
เฝ้าติดตามไม่ทอดทิ้งนิ่งดูดาย
ที่ท่าน้ำเงียบงำหัวใจเหงา
ปล่อยคนพายนั่งเศร้าไร้ความหมาย
เรือชราจมน้ำคว่ำฝีพาย
คนถือท้ายคนเก่าเขาลืมเลือน...