นิยายในสายหมอก

Girl^-^

**เช้าที่ฟ้าโลมไล้ด้วยไอหมอก
จึงมีดอกน้ำค้างใสบนใบหญ้า
แสงทองทอทาบสูงสู่คุ้งฟ้า
ลมแผ่วพัดหญ้าคากระเพื่อมพราว
**เสียงเพลงนกถลกม่านสุสานหมอก
แสงทองทอสลายดอกแห่งหมอกขาว
ม่านสีครามตามติดปิดดวงดาว
พสุธาแตกร้าวแยกเป็นรอย
**สายลมใต้พัดแรงสำแดงฤทธิ์
ประกาศิตแผ่นพื้นเป็นฝุ่นฝอย
รังสีแสงตะวันฉายรอบกายคอย
ใบไม้พลอยกรอบเกรียมเหมือนเลี่ยมศิลา
**เหมือนจงใจจะแผดผลาญให้รานร้อน
ไร้สุนัขเห่าหอนนอนหลบหน้า
ไร้นกเอี้ยงเลี้ยงควายที่กรายมา
ควายถูกขายซื้อข้าวปลาประทังชนม์
**เงียบสงัดนิ่งนานเหมือนบ้านร้าง
อยู่อ้างว้างหลานกับยายในม่านหม่น
กินจิ้งหรีดปลาร้าเก่าบรรเทาทน
รอสายฝนโปรดสายหลายฤดู
**ลูกหลานรอบข้างจำห่างหาย
หอบร่างกายเข้าเมืองอันเลื่องหรู
แลกเม็ดเงินด้วยเม็ดเหงื่อเพื่ออุ้มชู
หลานกับยายทั้งคู่ผู้เดียวดาย
**ยายเอาใจใส่หลานปานชีวิต
ในความคิดรอเพียงลูกผู้ห่างหาย
แม้ได้รับเงินฝากไม่มากมาย
พอคลี่คลายความทุกข์ที่คุกคาม
**เจ้าห่างหายหลายปีลูกที่รัก
เจ้าไม่ทักถามข่าวดั่งเคยถาม
ปล่อยให้แม่นอนคิดเฝ้าติดตาม
เจอใครก็ไถ่ถามความเป็นไป
**น้ำตาหลั่งโปรยปรายรอสายอู่
ใจหดหู่หมองหม่นทนสงสัย
วิทยุส่งข่าวปวดร้าวใจ
โดนไฟไหม้รงงานผลาญชีวา
**เช้าที่ฟ้าโลมไล้ด้วยไอหมอก
สายลมหยอกน้ำค้างใสบนใบหญ้า
หลานหิวข้าวปลุกยายลุกคลุกข้าวปลา
สังขาราแทบล่วงลับไปกับจันทร์
**เช้าที่ฟ้าสิ้นไร้ซึ่งไอหมอก
ลมไม่หยอกดอกน้ำค้างช่างโศกศัลย์
หลานปลุกยายยายไม่ลุกเหมือนทุกวัน
หลานรำพันร่ำร้องคล้องโศกา
....ยายตายแล้ว....