ลมพัดแรง... ทำให้หวนคิดถึงใบไม้ร่วมต้น ที่ครั้งนั้นเคยไหวลมด้วยกัน แต่ครั้งนี้... ใบไม้สีน้ำตาลปลิดตัวเองจากต้น ทอดตัวละลิ่ว-ละลิ่วปลิวไป โดยไม่อาจแข็งขืนหรือต่อรอง ฉันใบไม้สีเขียว ทำได้เพียงอาลัยใบไม้สีน้ำตาลผู้เป็นที่รัก จ า ก ไ ป... ณ แห่งหนใดที่จะซบตัวลงนิ่งกับพื้น และจะเคยหวนคิดถึงใบไม้อย่างฉัน บ้ า ง ไ ห ม... ใบไม้สีเขียวที่เฝ้ารอวัน ผันตัวเองไปเป็นใบไม้สีน้ำตาล เพื่อปลิดตัวเอง ทอดตัวตามเธอไป ซบตัวลงใกล้-ใกล้ ใบไม้แห่งความศรัทธา