ความโกรธ สติ และ ดนตรี(โคลงสี่สุภาพ)
บุษราคัม
๏ โทสะมีพิษร้าย รุนแรง
โอหังทำกำแหง ชั่วช้า
เกิดโทษเมื่อแสดง โกรธต่อ ชนนา
โกรธดั่งพายุบ้า ขุ่นข้อง หมองกมล๚
๏ ฤทธิ์โทสะขุ่นแค้น เคืองโกรธ
ราวแผ่นดินพิโรธ ถล่มล้าง
บรรลัยย่อยยับโหด ผลาญพร่า
อยากฆ่าคนรอบข้าง ไม่เว้น สักราย๚
๏ ความโกรธระงับด้วย สติ
ตรองก่อนแผลงฤทธิ ชั่วร้าย
ปลดวางซึ่งทิฐิ เห็นแต่ ตนแฮ
โกรธดั่งสีแดงป้าย ใส่ร้าย ทำลายกัน๚
๏ ดุริยางค์บรรเลง เพลงเสนาะ
ขับกล่อมโสตไพเราะ แผ่วพริ้ว
ซึมซาบซึ่งเพลงเพราะ หวานแว่ว
สดับระงับกริ้ว กราดเกรี้ยว โกรธา๚ ๛