ถึงเธอ...ความเป็นจริงของนักฝัน ( บทกวี ) หนึ่ง ปรารถนาเห็นความงามในยามดึก อาจร้าวลึกยามดาวล่วงเวหา ปรารถนาเห็นเก็จแก้วแพรวธารา อาจเป็นเพียงเกล็ดปลาที่หลุดลอย ปรารถนาในฝันมิสิ้นสุด อาจถึงจุดที่ฝันนั้นสุดสอย ปรารถนาในรักที่เฝ้าคอย อาจเหลือรอยร้าวรานจากการลา ปรารถนาหาศรัทธาในทุกสิ่ง แต่ความจริงศรัทธาไร้ที่หา ปรารถนาสังคมสวยโสภา แต่คนดีอ่อนล้าเกินก้าวไป ปรารถนาเห็นงานที่เธอสร้าง จากคืนวันอ้างว้างสิ้นแสงไข มีผู้คนยล - ยินทุกถิ่นไกล ความจริงไซร้เพียงใบไม้ที่ลับลา เธอจงรู้แล้วระลึกไว้ทุกก้าว บนทางที่ทอดยาว - เธอมุ่งหา ภาพที่เห็นย่อมเหลื่อมด้วยมายา อาจลวงตาพาใจหลงนิรันดร์ สอง ปรารถนา ,ใช่ ฉันรู้เธอปรารถนา ทุกสิ่งที่แสวงหาบนทางฝัน มีชัย , ใช่ ฉันรู้เธอหวังมัน แต่อย่าหลงยึดมั่นกลืนความจริง จงระลึกว่าชีวิตของมุนษย์ จุดสูงสุดใช่ครองในทุกสิ่ง คนฤๅก็คือหนึ่งธุลีดิน พอร่างม้วยจบสิ้นเพียงฝุ่นควัญฯ
21 มิถุนายน 2545 19:14 น. - comment id 56962
ตามหาความจริงของนักฝัน ครับ แสงศรัทธา
21 มิถุนายน 2545 21:38 น. - comment id 57004
ตามต้อยๆ...อิอิ
22 มิถุนายน 2545 00:44 น. - comment id 57055
เพราะจังค่ะ อ่านเพลินเลย
22 มิถุนายน 2545 21:57 น. - comment id 57163
ไม่เคยฝันจะมีชัยมีใครในโลกอินเตอร์เนต มีโลกเท็จโลกจริงซ่อนเหลื่อมล้ำ ถึงฝากรักแค่ครึ่งจริงครึ่งน้ำคำ ถึงระกำใช่ระกำใจใครจะรู้.. แค่ระบายบทเรียนรักผ่านจอในยามเหงา หลงในเงาในใจใช่หวังคู่ เพราะโลกจริงมีจริงใจใจรับรู้ ลองตรองดูแค่ความฝันจินตนาการ... ฝากดอกไม้หวานบานพราวให้โลกสวย ฝากดวงใจด้วยความดีวันคืนผ่าน ฝากศรัทธา แสงศรัทธาส่องตระการ ฝากน้ำตาลเคลือบปลายลิ้น..สิ้นทั้งใจ.. รักแค่ไหนแค่ในจอในใจหมอง รักจับต้องแค่ฝันแค่หวั่นไหว รักให้ตายหากไม่ได้พิสูจน์ใจ รักให้โง่รักทำไมรักไม่จริง.. จึงบอกว่ามีสติรู้ดีชั่ว ใช่หมองมัวตามคำไปทุกสิ่ง ใจดวงงามยังคงงามในโลกจริง และสัญญาจะไม่ทิ้งถนนสายฝันสายดอกไม้ให้เศร้าใจ!