มองฟ้า...จากมุมมองของท้องฟ้า สัมผัสดวง ดาริกา ที่ล้าแสง ประหนึ่งดาริการอน จนอ่อนแรง กลางมหรสพ การแสดงของฟากฟ้า มหรสพหลังคบไฟได้ถูกปลิด โรงละครฟากฟ้าประดิษฐ์ แสงไฟกล้า ดูนั่นซี ฟ้าฟากนี้มีจันทรา ห้อมด้วยเหล่าดาริกานับร้อยพัน แต่อีกฟากมีซากดาวที่แสงดับ จากโชติช่วงแล้วล่วงลับพร้อมกับฝัน เบื้องหลังฉากมหรสพภพอนันต์ มีเสียงเพลงจากสวรรค์ถึงนรกานต์ เสียงจากเพลงบรรเลงสวดอย่างรวดร้าว ทั้งร้อนรุ่มและเหน็บหนาวกราวประสาน เรียกน้ำตาจากวิญญาณ์ ราวสายธาร อาลัยแสง...อันตระการวันวานสกาว ใช่ไหมเล่าเจ้าดาริกาเอ๋ย ถึงวันนี้เจ้าคงเคยผ่านร้อนหนาว โคจรผ่านฉากหลังนี้ก็หลายคราว เห็นหลุมศพของดวงดาวก็หลายครา หลุมฝังศพที่กลบเกลื่อนความอัปลักษณ์ อยู่หลังฉากอาณาจักรของท้องฟ้า สุดท้ายแล้วก็ว่างเปล่า...เจ้าดาริกา เจ้าจะรอนทั้งโรยราถึงเมื่อไร มหรสพเพียงตบตา ดาริกาที่รัก พอเสียเถิด หยุดพัก สักวันไหม จิบสุรา เคล้าน้ำตาแห่งอาลัย กลางสุสานอันกว้างใหญ่ไปด้วยกัน สวนสุสานที่ไม่มีสีและแสง ณ หลังฉากการแสดงของสีสัน จะมีความเยียบเย็นเป็นนิรันดร์ และไม่มี ใครอื่นฝัน นอกจากเรา
ตะวัน 15 มิ.ย. 2545 00:43 น. - ID 16680 
826
1
0
15 มิถุนายน 2545 02:26 น. - comment id 55652
อื้อหือ....เขียนดีจัง ภาษาสวยมากเลยล่ะ
15 มิถุนายน 2545 14:47 น. - comment id 55717
เพราะนะ เพราะมาก ถ้อยคำสวยด้วย
15 มิถุนายน 2545 22:26 น. - comment id 55796
มาอ่านค่ะ ติดตามงานบินต่อไป
18 มิถุนายน 2545 12:39 น. - comment id 56191
(o^___^o)
18 มิถุนายน 2545 23:20 น. - comment id 56306
ก่อนอื่นขอชมความเป็นตัวตนของคุณนะคะ ยังคงความเป็นอาร์ตได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ กลอนเพราะค่ะ แหวกแนวดี แต่ตามไปอ่านกี่บทๆ ก็ออกแต่แนวซีเรียสทั้งนั้น กลอนหวานๆเหมือนเมื่อก่อนหายไปไหนหมดคะ อยากให้มีแบบนั้นมาให้อ่านอีกจัง ปล.ไม่ได้แปลว่าไม่ชอบอ่านแบบนี้นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
