เพลงเศร้า(กลอนกลสัมผัสนิสสัย

ม้าก้านกล้วย

หนึ่งบทเพลง เก่าเก่า เหงาซ้ำซาก
ซึ่งบรรเลง มาจาก  ใจเหงาเศร้า
โศกสลาย ครวญสลด ทดบรรเทา
ที่ปัดเป่า ระทมใจ ให้คลายลง
ลางทีนั้น ราวแว่วไกล คล้ายเลื่อนลอย
และบางถ้อย เหมือนชัดคำ ลำนำหลง
หลากหลั่งร้อย ทำนองเนื่อง เรื่องเจาะจง
จะบอกบ่ง ว่าลอยไหล จากใจตรม
แต่ไหนหนอ ล่องลอยไกล จากไหนหนอ
หนาวจนท้อ อ้อนสะอื้น ขื่นจนขม
ขาดคู่รัก หรือไร ใยระบม
บาดอารมณ์ คล้อยตาม ทำนองครวญ
คงจะฝัง ใจจำ ระกำนัก
นางหน่ายรัก แล้วกระมัง พลั้งกำสรวล
สาธยาย โศกาดูร สูญสำนวน
นางจึงหวล เพลงโหย โดยลำพัง
พี่นี้รับ สดับรู้ อยู่ห่างห่าง
ห่วงมิวาง ปานว่า น้ำตาจะหลั่ง
หลอนระทม ตามท่วง ห่วงเสียจัง
จึงฝากฝัง ดินฟ้า อย่าลงทัณฑ์
ที่ตรอมตรม ควรญขม โทมนัส 
นางคงกลัด กลั้นฤดี สุดที่จะกั้น
กรีดประโลม เจ้าที่เหงา เศร้าจาบัลย์
บ่มเพลงเหงา ที่เจ้าฝัน นั้นจงจาง
  (ม้าก้านกล้วย)
 กลอนกล สัมผัส นิสสัย คือ คำสุดท้าย จะส่งสัมผัสอักษรให้คำแรกของวรรคถัดไป ต้องใช้อักษรเดียวกัน หากใช้อักษรนำ ก็ต้องอักษรนำเช่นเดียวกันทุกตัวบท