เมื่อแสงแดดแผดกล้าอ่อนล้าลง ตะวันคงอยากพักผ่อนนอนอีกครั้ง ความมืดค่อยเคลื่อนเข้าหามาลำพัง สลัวทั่วทั้งทุ่งหญ้าป่ากว้างไกล หนอนกระสือตัวน้อยค่อยคืบคลาน เดินทั่วย่านทุ่งหญ้าริมป่าใหญ่ แล้วชูก้นพ่นแสงส่องทันใด สว่างไสวเรืองทั่วไปในดงดอน นกกางเขนตัวหนึ่งพึ่งหากิน รีบโบยบินโผผินไปไม่พักผ่อน เหลือบแลเห็นหนอนเรืองใสในดงดอน จึงซอกซอนบินตรงไปจนใกล้ตัว นกตัวนั้นยังไม่ทันได้จิกกิน เพราะหนอนดิ้นหลบไปในที่สลัว แล้วพูดว่าช้าก่อนอ้อนด้วยกลัว พ่อทูนหัวอย่ากินข้านะคนดี ธรรมชาติสร้างข้ามามีแสง ออกเรี่ยวแรงพ่นแสงให้เกิดสี ส่องประดับประดาธรณี ให้โลกนี้มีสว่างกลางพงไพร ตัวพ่อนั้นก็เช่นกันเหมือนกับฉัน ธรรมชาติช่วยเสกสรรค์ปั้นแต่งให้ มีสำเนียงเสียงเพราะใสเกินนกใด ขับกล่อมให้โลกนี้ไงได้สำราญ เราสองนั้นต้องช่วยกันสร้างสรรค์ให้ โลกวิไลแลสดใสด้วยใจสมาน ไม่สมควรที่สองเราเฝ้ารุกราน เที่ยวล้างผลาญระรานกันมันไม่ดี นกกางเขนฟังไปได้ข้อคิด หนอนไม่ผิดไม่ควรเรากินเขานี่ จึงพูดไปหนอนเรืองใสเจ้าคนดี ตัวข้านี้ลาทีก่อนต้องจรลา นิทานนี้อ่านดีมีสอนสั่ง จงระวังพูดให้ดีมีภาษา การกระทำตอกย้ำด้วยวาจา คำพูดหนาพาเรารอดให้ปลอดภัย
นกตะวัน 4 มิ.ย. 2545 17:26 น. - ID 16213 
839
0
0
4 มิถุนายน 2545 23:18 น. - comment id 53952
เมื่อได้อ่านผมจึงได้ข้อคิด จะเป็นมิตรก็ด้วยพูดเชิงสร้างสรรค เป็นศัตรูก็เพราะพูดไม่ระวัง ทุกสิ่งนั้นสามารถปั้นด้วยวาจา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
