ขอแค่ได้รอ... ละอองน้ำ ไม่รู้จะรอเค้าได้นานแค่ไหน เพราะชีวิตจะยืนยาวเพียงใดยังไม่รู้ แต่ทุกวันที่เห็นที่เป็นอยู่ ยังไม่คิดจะเคียงคู่อยู่กับใคร ยังใช้เวลาว่างอยู่กับตัวเอง ความเหงาก็ไม่เคยหวั่นเกรง หากไร้คนใกล้ ถึงเสียน้ำตา...ก็ไม่คิดหาคนมาปลอบใจ และไม่รู้จะเป็นไปนานอีกเท่าไรเหมือนกัน ถึงแม้ใครคนนั้นจะไม่กลับมา และทำได้แค่ให้เวลาผ่านไปเท่านั้น ฉันก็เป็นคนเดิม ที่เหมือนเดิมอยู่ทุกวัน แค่อยากรอเท่านั้น...เท่านั้น...ก็พอ... ขอโอกาสให้ตัวเอง dokkoon จะรอเขานานเพียงใดก็ไม่ว่า หากหัวใจเธอร้องหาอยู่ละก้อ ฉันจะคอยเป็นเพื่อนระหว่างรอ จะเคียงข้างอย่างไม่ท้อแม้รอนาน ทุกวันที่เห็นเธอเป็นไป รู้ว่าใจของเธอนั้นมันถูกผลาญ รอคอยอยู่ทั้งไม่รู้อีกกี่กาล คนที่เธอคอยนั้นเขาจะมา หากเขาไม่กลับมาอีก หรือเขาหลีกไม่อยากมาพบหน้า ร้องไห้เถอะ ปล่อยความเศร้า เคล้าน้ำตา ปล่อยให้ความปวดปร่ามันออกมาจากหัวใจ ขอโอกาสให้ตัวเธอเองบ้าง หากเศร้าจางไปแล้วลองเริ่มใหม่ เธอยังมีค่ามากมายสำหรับใครใคร เช่นคนใกล้คนนี้.มีเธออยู่ในใจ.มาเนิ่นนาน
dokkoon 30 พ.ค. 2545 20:40 น. - ID 15963 
793
1
0
30 พฤษภาคม 2545 20:48 น. - comment id 52811
ขอบคุณพี่ดอกคูณอีกครั้งที่มาต่อกลอนให้และให้ข้อคิดอะไรดีๆเสมอ (ตอนนี้แอบเป็นแฟนคลับไปแล้ว)
2 มิถุนายน 2545 15:42 น. - comment id 53418
อ่านกลอนพี่ดอกคูณ ยามเศร้าก็ร้องไห้ได้ ยามสุขก็ยิ้มกริ่ม น่าติดตามอ่านทุกบท
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
