สายลมข้างนอกยังแรงเกินไป อาจพัดใจอ่อนไหวของฉันปลิวหาย ปิดประตูบานเก่าแน่น ก่อนความหนาวจะแล่นกระทบกาย ฟ้าคืนนี้ก็ดู เดียวดายเหมือนเคย ฝันไปว่าได้ยินเสียง ใครมากระซิบข้างเตียง แสร้งเงียบเฉย ไม่กล้าลุกขึ้นมา กลัวจะสบตากับความว่างเปล่าจังเลย ความจริงอาจเป็นเพียงลมรำเพย ที่เอื้อนเอ่ยในราตรี
29 พฤษภาคม 2545 18:50 น. - comment id 52459
ไม่จริงมั้ง ไม่กล้าลืมตาขึ้นมา เพราะ กลัวเจอแต่ตัว ไม่มีหัวมากกว่ามั้ง 5555
29 พฤษภาคม 2545 19:52 น. - comment id 52468
ไม่กล้าลืมตา หรือ ลืมไม่ขึ้นจ๊ะ
29 พฤษภาคม 2545 20:56 น. - comment id 52491
เขียนดี...เพราะมาก Zagaie
29 พฤษภาคม 2545 22:46 น. - comment id 52549
ฝันไปว่าได้ยินเสียง ใครมากระซิบข้างเตียง แสร้งเงียบเฉย ไม่กล้าลุกขึ้นมา กลัวจะสบตากับความว่างเปล่าจังเลย ความจริงอาจเป็นเพียงลมรำเพย ที่เอื้อนเอ่ยในราตรี โดน...อย่างงี้เขาเรียก โดน...อ่ะนะ
29 พฤษภาคม 2545 23:09 น. - comment id 52561
อืม เป็นความรู้สึกที่ซึ้งซึ้งเหงาเหงาจนบอกไม่ถูก ชอบมากครับ ลมที่พัดเข้ามาอาจเป็นเพียงแค่ลมลำเพยที่พัดผ่านในยามราตรี คือไม่กล้าที่จะลืมตาถ้าพบกับความว่างเปล่าเหมือนเคย ชอบมากครับ
1 มิถุนายน 2545 17:42 น. - comment id 53265
ที่ไม่กล้าลืมตา แน่ใจนะว่าไม่ได้กำลังกลัวผีนะ ฮะๆ