กระจกเอ๋ย ไฉนเลย จึงเถรตรง กระจกเอ๋ย เจ้ามั่นคง อยู่เสมอ กระจกกเอ๋ย เจ้านั้นเหมือน เช่นเพื่อนเกลอ กระจกเอ๋ย เจ้าไม่เคย โกหกใคร แต่ใจคนหนใดมิอาจรู้ แต่ใจคน จริงอยู่ ช่างอ่อนไหว แต่ใจคน เล่ห์กล มีถมไป แต่ใจคน ที่จริงใจ ไม่เคยมี ตัวเราเอง ใจโคลงเคลง ไม่แน่นอน ตัวเราเอง มันใจอ่อน มักคิดหนี ตัวเราเอง มีแค่เรา ที่รู้ดี กระจกมี มิอาจสะท้อน จิตใจเรา