คลื่นเห่ทะเลโหม มุ่งถาโถมเข้าสู่ฝั่ง ลมเลาะเซาะหาดพัง ครึครืนครั่งวิวังเวง ยิ่งล้ายิ่งเร่งรุก ยิ่งหนีซุกยิ่งข่มเหง ยิ่งยอมยิ่งสำแดง ยิ่งกำแหงกลับรารอน แม้ตะวันจะห่อนแรง แม้ว่าแสงจันทร์เจ้าอ่อน แม้ว่าแสงแทบม้วยมรณ์ ข้าจะรอนรอหวนคืน เพราะยืนอยู่ในโลกกว้าง ย่อมมีคว้างเคว้งโหวงเหวง ย่อมมีต้องซึ่งลมแรง ย่อมมีแสงมืดบดบัง แต่ตะวันคือตะวัน และแสงจันทร์ยังยืนอยู่ คอยวันรื่นกลับชื่นชู ยังหยัดสู้กู้ฝ่าฟัน และแล้ววันผงาดแสง ตะวันแรงระสาดฝัน ทุกแหล่งหล้าสะกาวพลัน อบอวลฝันวันฟ้างาม และถึงคืนจันทร์เจ้าแจ้ง เคียงข้างแสงสุรีย์ขาม ผลัดพลิกฟื้นผืนฟ้าคราม ส่องอร่ามยามค่ำคืน แต่เก่าก่อนมิเคยรู้ ว่าแสงอยู่คุณไฉน แต่เมื่อครั้งมันจรไป ต้องใช้ใจเรียกหวนคืน จึงซึ้งในคุณค่า ได้กลับมาล้วนยากฝืน กว่าเป็นจันทร์ตะวันคืน ต้องกินกลืนกี่น้ำตา นี่เพราะใจมิใคร่แพ้ แม้ร่อแร่ไร้ควรค่า แต่จะสู้จนยิบตา มิหมดเพลา.........มิรามือ
ปลายพู่กัน_p 14 พ.ค. 2545 10:20 น. - ID 15064 
719
2
0
14 พฤษภาคม 2545 17:15 น. - comment id 49522
ยิ่งล้ายิ่งเร่งรุก ยิ่งหนีซุกยิ่งข่มเหง ยิ่งยอมยิ่งสำแดง ยิ่งกำแหงกลับรารอน ท่อนนี้สัมผัสผิด คำว่า ม้วยมอน น่าจะผิด แต่ที่ถูกไม่แน่ใจว่าเป็นยังไง
19 พฤษภาคม 2545 19:40 น. - comment id 50580
ขอบคุณที่แนะนำน่ะ พอดีมันหาอะไรที่ตรงทั้งความหมาย และเสียงสัมผัสให้ดีกว่านี้ไม่ได้น่ะ ........จึงต้องผิดสัมผัสไปบ้าง ม้วยมรณ์ จริงๆเขียนแบบนี้ แต่รีบไปหน่อยเลยเขียนผิด น้อมรับคำวิจารณ์น่ะแล้วจะปรับปรุง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
