ตะวันทรงกลด....
ปรากฏการณ์ม่านละอองส่องตะวัน ปัจจุบันให้รู้เห็นเป็นภาพฉาย เพียงชั่วยามน้อยนิดวิจิตรพราย พอผ่านกรายแว่บวับดับหายไป
เช่นเดียวกับอารมณ์ความรู้สึก ต่างคิดนึกตามกาลผ่านวูบไหว เพียงน้อยนิดจิตแล่นเปลี่ยนผ่านไว จับไม่ได้ด้วยสติมิฝึกตาม
จึงโลดแล่นไปตามกิเลสสั่ง มิรู้ฟังคุมไม่ได้ใคร่ไหวหวาม ไฟราคะโมหะจึ่งลุกลาม จึงมองข้ามประมาทขาดศีลธรรม
รักสนุกทุกข์ถนัดจึงขัดข้อง เที่ยวทดลองตามใจที่ใฝ่ต่ำ ผิดครรลองหนทางช่างมืดดำ หลงกระทำอกุศลเกิดผลกรรม
ฝึกสติตามดูรู้รอบถ้วน สิ่งใดควรยับยั้งอย่าถลำ มิประมาทปล่อยเหตุกิเลสนำ โดนครอบงำหลงผิดจิตรวนเร
ปัจจุบันที่เห็นและเป็นอยู่ เพ่งจนรู้จิตสว่างไม่ห่างเห กิเลสร้ายต้นตอความโฉเก ตามรู้เล่ห์เลิกคบจบสิ้นกัน
ดอกไม้ ปานพาน