แสงสว่างลางเลือนเลื่อนกระทบ
สัมผัสแรกแทรกซบที่ก้นขวา
พลันเปล่งเสียงเปรี้ยงสนั่นลั่นออกมา
นาฬิกาแห่งชีวิตติดเครื่องเดิน
แรกลืมตามาประสบก็พบทุกข์
ถูกหมอปลุกร้องไห้ไม่อายเขิน
เจ็บเกินทนก้นขวาชาเหลือเกิน
เขาเพลิดเพลินยิ้มระรื่นตื่นเต้นพลัน
จนเมื่อวันฉันเติบใหญ่เข้าวัยหนุ่ม
ทุกข์เร้ารุมสุมในหัวใจฉัน
เกิดเป็นชายแต่มุ่งหมายชายด้วยกัน
มันพรึงพรั่นหวั่นหวาดและขลาดกลัว
สุดจะเอ่ยเผยความนัยให้ใครรู้
เฝ้ามองดูชีวิตหม่นปนสลัว
ถึงเป็นชายก็เป็นได้แค่กายตัว
แต่ถ้วนทั่วภายในจิตกลับผิดเพี้ยน
วัยทำงานชำนาญกิจพิชิตฝัน
จากวานวันครั้งวันวานเคยอ่านเขียน
สู้อดทนจนจบครบวัยเรียน
ทุกข์ก็เวียนมาฉุดรั้งอีกครั้งครา
ทำงานไปด้วยใจที่ไร้สุข
อยากจะลุกลาทีหนีปัญหา
ออกตามฝันดั้นด้นไปไม่รอช้า
รวมความกล้าท้าลิขิตพิชิตชัย
บทสุดท้ายจบอย่างไรไม่อาจรู้
จะหดหู่ดูรันทดหรือสดใส
ชีวิตเราเราขีดเส้นความเป็นไป
ทางอีกไกลให้ฝ่าฟันอย่าหวั่นเกรง
เปลี่ยนความทุกข์เป็นแรงขับทับความเศร้า
เปลี่ยนความเหงาคืนกลับกระฉับกระเฉง
สร้างเรื่องราวความภูมิใจให้ตัวเอง
เป็นนักเลงละเลงฝันให้ลั่นลือ
ท้ายที่สุดจุดหมายปลายชีวิต
ใครมีสิทธิ์รอดตายไปได้หรือ
จะยากดีมีจนเงินล้นมือ
มิอาจถือติดจับกับวิญญาณ
ความชั่วดีเท่านี้ที่คงอยู่
จะเชิดชูหรือดูถูกโดยลูกหลาน
ยื้มระรื่นคนอื่นไห้เมื่อวายปราณ
ปิดตำนานการเป็นคนพ้นบ่วงเวร