คนบ้านกลอน นอนแกร่ว อีกแล้วหนอ
สู้เฝ้ารอ ผลงาน ที่ขานไข
หยิบดินสอ ปากกา มาเร็วไว
กลั่นหัวใจ เรียงถ้อย บทร้อยกรอง
หน้ากระดาน งานสะดุด เหมือนหยุดนิ่ง
เพื่อนชายหญิง ยุ่งงาน การทั้งผอง
แม้เหนื่อหนัก นักหนา หันมามอง
แล้วก็ลอง หลับตา หาวลี
ไม่แว่วหวาน งานเขียน แต่เพียรสร้าง
แข็งกระด้าง ห่วงใย กระไรนี่
อยากจรรโลง โครงถ้อย ร้อยวจี
มาเร็วรี่ อย่าช้า มาไวไว
อย่าเอาแต่ อ่านอ่าน หยุดงานเขียน
เจ้าสังเวียน ทุกท่าน คร้านไฉน
เจ้าคารม คมถ้อย ร้อยรำไพ
มาจากไกล อีกแล้ว เกลอแก้วเอย