เงาอนาคต

คนกรุงศรี

สองดวงตา ฝ้าฟาง ร่างผอมแห้ง

กับเรี่ยวแรง หนึ่งที่ มีความหวัง

ทุกสิ่งล้วน ไม่มี ความจีรัง

ตราบเมื่อยัง คงอยู่ สู้ต่อไป

 

หลายเส้นเอ็น คดโค้ง หังโก่งงุ้ม

หนังห่อหุ้ม โครงสร้าง ร่างสั่นไหว

หูเคยรับ สรรพเสียง สำเนียงใด

ทั้งใกล้ไกล ดูเหมือน เริ่มเลือนลาง

 

ผิวเคยตึง กระชับ กลับแปรเปลี่ยน

จากนวลเนียน ก็ขรุขระ เริ่มกระด้าง

ผมที่เคย ดำขรับ กลับเจือจาง

ร่วงและบาง ปนหงอก สีดอกเลา

 

ฟันที่เคย เรียงแถว เป็นแนวสวย

ก็โย้ด้วย หลุดหรอ สิ้นหล่อเหลา

ทำจดจด จ้องจ้อง คล้ายย่องเบา

ทั้งแข้งเข่า แขนข้อ ทรมา

 

นี่แหละคือ นิยาม ของความแก่

กายอ่อนแอ สารพัน มากปัญหา

บ้างลูกหลาน เจ้ากรรม ไม่นำพา

ส่งบ้านพัก คนชรา น่าน้อยใจ

 

สองดวงตา ฝ้าฟาง ร่างแก่เฒ่า

คือภาพเงา อนาคตแท้ แน่ไฉน

เมื่อหนุ่มสาว ขาวผ่อง หน้ายองใย

พอหมดวัย ความชรา ...เข้ามาเยือน

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน