ฝนยังพรม แม้สิ้น กฐินแล้ว
ไร้วี่แวว เหมันต์ นั้นถามหา
สะบัดร้อน สะบัดหนาว หลายคราวครา
ดั่งกับว่า โลกนั้น สุดผันแปร
เพราะพืชไพร หายสิ้น แผ่นดินแห้ง
ฤดูแล้ง ยาวนาน พากันแย่
ชาวนาไร่ คอยท่า ตั้งตาแล
ยอมพ่ายแพ้ สิ้นหวัง ช่างอาดูร
แล้วเพราะใคร ไหนเล่า เขากำหนด
คงตั้งกฏ เอาไว้ ให้โลกสูญ
ความยากจน ข้นแค้น ทวีคูณ
จะเกื้อกูล อย่างไร ใครช่วยที