แสงกระพริบ ริบหรี่ ที่เวียนวน ในค่ำคืน อันมืดมน จนเลือนหาย หิ่งห้อยน้อย คล้อยผิน บินเดียวดาย ถูกกลืนหาย ใต้แสง แห่งจันทรา เหมือนหัวใจ ใครคนหนึ่ง ซึ่งพ่ายแพ้ ยังอ่อนแอ บนโลกร้าง กว้างนักหนา ปล่อยความฝัน ให้ผ่านไป ในเวลา เพราะไม่กล้า คว้าฝัน นั้นดั่งใจ เห็นหิ่งห้อย ด้อยค่า กว่าจันทร์เจ้า เพราะเปรียบเปรย ว่าตัวเรา ไม่ยิ่งใหญ่ อย่ามัวแต่ ตัดพ้อ ท้อถอดใจ ความยิ่งใหญ่ ใช่เกิดกาย ได้เป็นจันทร์ แม้นหิ่งห้อย นับแสนล้าน รวมกันเข้า จะเจิดจ้า กลบแสงดาว บนฟ้านั่น แสงเล็กเล็ก ทั้งโลกหล้า มารวมกัน จะสว่าง ดั่งกลางวัน จันทร์ยังอาย
11 พฤษภาคม 2545 00:44 น. - comment id 48816
ใช้คำได้เนี๊ยบมากเลยจ้า
11 พฤษภาคม 2545 02:02 น. - comment id 48820
เอ... พักนี้เขียนกลอนได้สวยแฮะ... ชอบจังเลยจ้า.... อิอิ
11 พฤษภาคม 2545 07:42 น. - comment id 48828
แม้นหิ่งห้อย นับแสนล้าน รวมกันเข้า จะเจิดจ้า กลบแสงดาว บนฟ้านั่น แสงเล็กเล็ก ทั้งโลกหล้า มารวมกัน จะสว่าง ดั่งกลางวัน จันทร์ยังอาย เห็นด้วย อะไรจะสู้การรวมพลังกันได้
11 พฤษภาคม 2545 10:58 น. - comment id 48851
แต่หิ่งห้อยยังรักดอกลำพู ใจเดียวมั่นคงอยู่ไม่รู้ร้าง ยิ่งใหญ่กว่าดวงจันทร์อันกระจ่าง เดี๋ยวสว่างเดี๋ยวแรมไร้ ใจโลเล
11 พฤษภาคม 2545 11:03 น. - comment id 48852
ขอแค่เพียงแสงเล็ก ๆ ของหิ่งห้อยเพียงแค่ตัวเดียวก็มากพอสำหรับหัวใจใครคนหนึ่ง ที่ไม่เคยสัมผัสถึงแสงใด ๆ เลย
11 พฤษภาคม 2545 12:23 น. - comment id 48865
โห....สุดยอดเลยพี่เจทท์.....เก่งเจงๆ
11 พฤษภาคม 2545 17:08 น. - comment id 48883
เยี่ยมเลยจ้า o( ^^ )o
11 พฤษภาคม 2545 19:47 น. - comment id 48904
เพราะจังเลยค่ะพี่เจทท์ ^_________________________^
21 พฤษภาคม 2545 01:49 น. - comment id 50782
ไพเราะมากครับเปรียบเทียบได้ดีจริงจริงชอบมากครับ
28 พฤษภาคม 2545 23:19 น. - comment id 52200
ชื่นชม ชมชื่น ครับ อืมม เพราะอะ