แม่ปอกเปลือกมะพร้าวราวเครื่องจักร
เพียงชั่วพัก เปลือก ผล กองล้นหลาม
แยกเปลือกออกจากผลกองจนลาม
เป็นภูเขากลางสนามลามทวี
เปลือกมะพร้าวถูกลากไปตากแห้ง
ผลถูกแบ่งสองฝากะลาดำปี๋
ทุกผลัวะเผลาะเฉาะกะลาเป็นฝาชี
บางฝามีจาวนุ่มเป็นตุ่มโน
แม่งัดออกแต่จาวมะพร้าวอยู่
เรียกว่าฝาตัวผู้ รูกลวงโบ๋
ฝาตัวเมียเตี้ยกว่าก้นฝาโต
ย่างนานโขกว่าจะหอมแห้งพร้อมกัน
ใช้ความร้อนอ่อนเบาโดยเผาเปลือก
จนแดงเถือกได้ที่ทั้งสีสัน
มะพร้าวอบความร้อนครึ่งค่อนวัน
จึงถึงขั้นการแซะแงะเอาเนื้อ
เพียงเคาะเคาะแคะแคะแกะเนื้อล่อน
กะลานอนเป็นฝากะลาเหลือ
แม่เอาไปเผาถ่านนานนานเทือ
ที่รกเรื้อจึงค่อยร่อยหรอลง
เพราะมิมีส่วนใดจงใจทิ้ง
ยังเป็นสิ่งที่ซึ่งพึงประสงค์
อาจเพราะถูกอาชีพบีบโดยตรง
หรือชาวดงรู้ค่าทรัพยากร
"ใบมะพร้าวยาวพอ ห่อขนม
ต้นไหนล้มลงดิน กินยอดอ่อน
ใบแห้งเหลาเอาก้านกวาดลานนอน
ต้นรอตอนหง่อมหงำ ทำกระดาน"
มะพร้าวให้ทั้งต้นแก่คนปลูก
หากลูกลูกให้แม่ได้แค่หลาน
ทำให้เหนื่อยกว่าเดิมเพราะเพิ่มงาน
แต่จะค้านสักคำ....ไม่ทำเลย