วันที่แม่เอาหมาเข้ามาอยู่
มันเรียนรู้มองเมียงเห่าเสียงขรม
รู้ประจ๋อประแจ๋ให้แม่ชม
จนต้องก้มลูบหัวเจ้าตัวดี
แม่ฝากฝังสั่งสอนอย่างอ่อนหวาน
"อยู่เฝ้าบ้านงานหมาเป็นหน้าที่
เพียงรับเหมาเห่าหอนนอนอ้วนพี
อยู่ที่นี่มีค่าเป็น หมายาม"
แต่พอแม่ขยับกลับตามต้อย
ห้ามบ่อยบ่อยจนเบื่อเหลือจะห้าม
ถ้าเป็นคนแม่มีวิธีปราม
แต่เจ้ายามหัวดื้อหรือจะฟัง
ดุก็ทำหูหลุบหรุบตาต่ำ
พูดก็จำชั่วครู่ที่หูตั้ง
บ่นยิ่งเหมือนเพ้อพล่ามตามลำพัง
แม่จึงสั่งซื้อโซ่โตพอควร
กติกาหน้าที่หนีไม่พ้น
ทั้งหมา-คนแบกหามไปตามส่วน
คอของมันจึงต้องคล้องโซ่ตรวน
แทนกระบวนอบรมบ่มบัญชา
แม่ไม่มีเวลาฝึกหมารั้น
จึงใช้โซ่ล่ามมันแก้ปัญหา
การอบรมบ่มผูกลูกเรื่อยมา
คือโซ่สายกติกาคล้องคาตัว
1167
4
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
