สูงจึงต้องสอย

Parinya

ในสวนร่มลมชายแดดคลายร้อน
คนตื่นนอนสดชื่นยืนเงยแหงน
ผลมะพร้าวสีเหลืองบนเมืองแมน
หลุดจากแขวนบนต้นหล่นตุบ ตุ๊บ
แม่ถือไม้ปลายเคียวเกี่ยวกระชาก
จนหลุดจากทะลายทิ่มทรายบุบ
ผลมะพร้าวเข้าเฝือกเปลือกไม่ยุบ
เสียงตุบตุ๊บตุบในอึดใจเดียว
ดิ่งพสุธามาสลบซบโคนต้น
แม่อุ้มตั้งหลายหนวนหลายเที่ยว
ลูกทั้งลากทั้งเข็นตัวเป็นเกลียว
ลากไปได้ผลเดียวเกลียวหลวมคลาย
งานทุกงานในสวนล้วนลำบาก
การถางถากขุดฟันนั้นไม่ง่าย
ต้องจับถือมือบวมเหงื่อท่วมกาย
เหนื่อยแทบสายตัวขาด...ไม่อาจรวย
เทวดาเหยียดหยามเหาะข้ามหัว
โชคยิ่งชั่วชาเฉยไม่เคยช่วย
สิ่งแวดล้อมเจ้ากรรมไม่อำนวย
สังคมฉวยโอกาสอาจซ้ำเติม
เหมือนถูกกดบนหัวตัวถูกบีบ
เพราะอาชีพบีบคั้นแต่วันเริ่ม
เบ่งไม่ออกนอกจากทนจนกว่าเดิม
และหนักเพิ่มเหนื่อยเพียบถั่งเทียบทับ
คล้ายคล้ายแม่บอกใบ้ให้ลูกคิด
ว่ามีสิทธิ์เหงื่อไคลไหลเหนียวหนับ
หากลูกทำอาชีพบีบบังคับ
แม่ให้ลองหยิบจับ...จึงรับรู้
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน