แม่ลุกเปิดหน้าต่างทางหน้าบ้าน
ก่อนหย่อมย่านบ้านทุ่งจะรุ่งสลัว
หลังเสร็จจากงานบ้านและงานครัว
จึงเห็นหัวตะวันดันขึ้นมา
ตรงหน้าต่างบานนั้น...ตะวันยิ้ม
แล้วปั้นจิ้มปั้นเจ๋อเสนอหน้า
ทั้งบังอาจสาดแสงแยงนัยน์ตา
ขยันทักนักหนา นะ ตะวัน
ชอบโผล่หน้ามาก่อนคนนอนอิ่ม
และชอบยิ้มยกตน "คนขยัน"
ใครตื่นสายนิดหน่อยคอยยืนยัน
จนแม่หันมามองแล้วร้องทัก
"เป็นลูกสาวชาวสวนควรตื่นเช้า
เพื่อไต่เต้ายกตนให้พ้นปลัก
ตามเส้นทางกอกกเรื้อรกนัก
ขวางคอยดักคอยดึงตรึงกั้นกาง
ซึ่งต้องใช้เวลาฟันฝ่าบุก
อาจล้มลุกคลุกคลานอ้อมผ่านบ้าง
ใช่พุ่งผล็อยลอยผึงถึงปลายทาง
ฟ้าสว่างต้องรีบเร่งถีบตน"
แม้เมื่อถึงจุดหมายใช่ฉายเฉิด
อันผลเลิศที่ตั้งเมื่อหวังผล
มักถูกผีรังควานมารผจญ
จึงบางหนผลเลิศเกิดเปลี่ยนแปลง
ดังตะวันรีบลุกทุกอุษา
พอถึงฟ้าเอมอิ่มฉีกยิ้มแฉ่ง
รีบเร่งเปล่งประกายฉายสุดแรง
แต่เดี๋ยวแจ้งเดี๋ยวทึมครึ้มมืดมิด
มีปื้นเมฆรังควานมารบังแสง
แกล้งกลั่นแกล้งก่อกวนชวนฟ้าปิด
ในเวลานาทีวันชีวิต
อาจมีสิทธิ์สว่างบางนาที
แม่จึงเหมือนตะวันอันส่องจ้า
แยงนัยน์ตาของฉันทุกวันวี่
ให้ลุกจากที่นอนก่อนรวี
เพื่อรีบทำหน้าที่ในชีวา
1217
4
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
