เมื่อเดินมาสุดทาง...ต่างเดินแยก
นาทีแรกเริ่มต้นเป็นคนห่าง
ก่อนโดดเดี่ยวเดียวดายในรายทาง
ยังใจกว้างเขียนกลอนอวยพรเธอ
"ขอบคุณที่เคยอยู่เป็นคู่คิด
ช่วงชีวิตหวานฉ่ำจดจำเสมอ
สิ่งผนวกบวกลบที่พบเจอ
ล้วนเลิศเลอต่อความคิดชีวิตคน
ให้เตรียมพร้อมสำหรับรับผิดหวัง
ให้ระวังสติพร่องยามหมองหม่น
ให้ชูคอทรหดอย่างอดทน
มิให้ยอมจำนนกับกลใด
คือนาทีชีวิตคิดคำตอบ
อย่างรอบคอบ รับมือ หรือแก้ไข
กล้ายอมรับกับวันอันเปลี่ยนไป
และกล้าอยู่อย่างไมมีใครเคียง
แม้บางช่วงชีวิตจิตหดหู่
หากเรียนรู้กับนิยามความไม่เที่ยง
เก็บเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาร้อยเรียง
เป็นเสบียงชีวิตติดกับตัว
จงอยู่เย็นเป็นสุขสิ้นทุกข์โศก
ลืมครั้งโลกอึมครึมทึมสลัว
ให้ชีวิตเริ่มต้นมิหม่นมัว
ให้ฝันชั่วต่อแต่นี้ไม่มีช้ำ
จากวันนี้และต่อไปใจจงแกร่ง
แม้เปลี่ยนแปลงอย่างไรไม่ร้องร่ำ
เคยรักเธออย่างไรไม่เปลี่ยนคำ
จะจดจำ ส่วนที่ดี มิมีลืม "