เมื่อเดินมาสุดทาง

Parinya

เริ่มต้นเราต่างมาจากต่างที่
มอบไมตรีเป็นเพื่อนแล้วเลื่อนขั้น
เพิ่มสนิทชิดทวีทุกวี่วัน
เริ่มเล่นเป็นเงากันตามวันทวี
ดุจสายลมพรมไล้ใบไม้ไหว
ดังหัวใจไหวคู่เคล้าจู๋จี๋
ดุจสวรรค์บรรเลงเพลงดนตรี
ดังกวีเขียนกานท์หวานละมุน
เดินอยู่ในประโยคโลกสวยใส
เมื่อหัวใจเริ่มผิงอิงไออุ่น
เริ่มวางตนบนลู่ของคู่บุญ
คอยค้ำจุนหนุนใจอิงไอกัน
เริ่มสละชีวิตอิสระ
สร้างพันธะประสงค์ร่วมลงขัน
มิว่าถูกหรือแพงร่วมแบ่งปัน
จากของใครของมัน ...นั่นของเรา
ดุจดังโลกงดงามด้วยความหวัง
มีพลังชูใจให้ไต่เต้า
ขึ้นบันไดไปสถานวิมานเงา
ความคาดเดาถูกผิดชีวิตเดิน
ทางลำบากขวากหนามต้องข้ามห้วง
ทั้งมีช่วงมีตอน ดอน โขด เขิน
บางหนจนท้อใจเพราะไกลเกิน
เมื่อเผชิญปัญหาสารพัน
บางใครใจมิถึงจึงยอมแพ้
แล้วลอยแพคนหนึ่งซึ่งมุ่งมั่น
หากน้ำตาพร่าพรายจะป้ายมัน
เมื่อถึงวันสุดทาง...ต่างคนต่างไป
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน