::: คนคนเดิม ::: ๑. บันทึกสีชืดจางค่อนข้างเหลือง
เขียนเล่าเรื่องย้อนไปวัยหนุ่มสาว
คืนวันพร่างกระจ่างฟ้าดาราพราว
เราสืบก้าวพร้อมฝันอย่างมั่นใจ ...
๒. สร้างโลกอุดมคติที่มิเหมือน
กับโลกเถื่อนเสื่อมทรามความโหยไห้
ยืนกอดคอบุกบั่นเคียงกันไป
จนวันได้จำพรากเราจากกัน ...
๓. ทิ้งอุดมคติเคยผลิดอก
ตรงมุมตรอกซอกดำกำแพงกั้น
มิตรภาพเคยพร่ำเพื่อนรำพัน
ก็แสนสั้นเกินนึกหวนตรึกตรอง ...
๔. มิตรหน้าใหม่สับเปลี่ยนเวียนมาพบ
ก็เลือนลบภาพเก่าจนเศร้าหมอง
บันทึกที่ไร้ค่าราคามอง
ลอยละล่องลิ่วโชยโปรยแสนไกล ...
๕. วันหนึ่งเราอาจเผอิญเดินทางฝัน
ต้องชะตาพบกันวันฟ้าใหม่
เธอคือมิตรคุ้นเคยเปรยจากใจ
แต่ฉันนี้...คือใคร...ในความคิดเธอ ...
ด้วยความหวังดี
เช่นรวีโชติ (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๗