รุ่งอรุณเหมันต์ยังผันผ่าน
หนาวสะท้านซ่านจิตลิขิตไข
อิงไออุ่นแสงทองผ่องอำไพ
ฟ้าสดใสดุจแก้วแววประกาย
แคฝรั่งพรั่งพรูลู่ลมฉะ
ดุจหิมะประโปรยโรยเป็นสาย
กลีบชมพูขาวสลับระยับพราย
กับพื้นทรายรองรับวะวับวาว
แสงระวีสีเหลืองส่องเบื้องล่าง
ต้องน้ำค้างพร่างพรายบนทรายขาว
ปลุกให้ตื่นจากภวังค์ทุกครั้งคราว
เริ่มเรื่องราวชีวิตนิจนิรันดร์
หลายผู้คนเคลื่อนไหวพร้อมวัยร่วง
ภาพทั้งปวงบันทึกสำนึกฝัน
จิตรกรดวงจินต์สิ้นทุกวัน
ภาพเหล่านั้นอนันต์ค่ามหากาฬ
ต่างฟู่กันขันสีด้วยชีวิต
หากสัมฤทธิ์คงล้ำค่ามหาศาล
เพียรจากสิ่งเศษเสี้ยวคงเชี่ยวชาญ
เป็นตำนานภาพคิดจิตรกร
เมื่อกาลหยุดฉุดจิตรกรลับ
น้ำค้างซับหลุมศพซบสะท้อน
แคฝรั่งแสงทองต่างกองฟอน
อนุสรณ์นอกนี้...ไม่มีเลย
พฤศจิกายน ๒๕๒๙
1496
5
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
