มิตรภาพ

๏ ทุยเอยกับเพื่อนเอี้ยง เพลินอัน แลเกาะหลังเดินกัน ต่างเกื้อ เธอชวนเที่ยวไหนฉัน เห็นชอบ แนบแน่นรักแนบเนื้อ พี่น้องเกลอสนานฯ ๏ ลานทองงามมิตรแท้ นาไทย ขยับปีกคลอเพลงไป สุขเปื้อน พลางทุยหว่านดำไถ นาทุ่ง แดดอ่อนยินครวญเอื้อน อุ่นนี้เรียงเสนอฯ ๏ ฉันเธอบอกไป่ทิ้ง นาทอง ทุกเมื่อหากินมอง ชื่นแม้ มิตรภาพแห่งพวกผอง ภาพแห่ง มิตรเฮย เกลียวสลักพราวสกาวแล้ เพื่อนล้วนรักหลายฯ ๏ ยามสายวันนี้ซึ่ง สะเทือนทรวง มองคู่เคยเดินควง แค่เอี้ยง แลหาเพื่อนเคยหวง มาห่าง หายแฮ ทุยเล่าเพลินไหนเพี้ยง อาจพลั้งหลงพงฯ ๏ ยังคงคอยค่อยคล้อย นานครา ทุยไม่กลับคืนมา นึกแม้น บินหวนเที่ยวโฉบหา หลายแห่ง เธออยู่ใดไหนแคว้น ยิ่งเฝ้าคะนึงขวัญฯ ๏ หลายวันนกเอี้ยงวุ่น พลางวอน ทุยป่วยนอนโรงนอน แน่แล้ว บินลงท่ามเรือนสลอน ยังแหล่ง พักแล โออนาถยากคลาดแคล้ว สลดเคล้าเห็นคราวฯ ๏ เขายาวแขวนอยู่เยื้อง ระเบียงยล หนังแผ่บานตากบน ร่มบ้าน จำครบกระทั่งเศษขน ของเพื่อน หนอสะทกมนุษย์โหดสะท้าน พิฆาตกระทั้งควายไถฯ ๏ เหนือใดจอดตั้งเด่น สวยดี ควายเหล็กมาแทนมี เมื่อนั้น ทุยศักดิ์เสื่อมราศี จางสร่าง เหมือนหมดชะตาวาระครั้น ฆ่าเหี้ยมสนองหิว ๚ะ๛ คอนพูทน