นิทานลิง ลิง

monki

กาลครั้งหนึ่งมีลิงน้อยในป่าใหญ่
อยู่อาศัยเพียงลำพังไร้พวกพ้อง
ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวตามครรลอง
มันร่ำร้องเฝ้าหาเพื่อนเสมอมา
จนวันหนึ่งผ่านมาเจอกับลิงใหญ่
ก็รู้สึกแปลกใจเป็นหนักหนา
รีบเข้ามาทักทายเจรจา
ชักชวนมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนกัน
ลิงใหญ่ได้ฟังก็กล่าวว่า
ไม่ใช่เรื่องง่ายหนา เป็นเพื่อนนั้น
มันต้องใช้เวลาพิสูจน์กัน
ความผูกพันใช่ก่อเกิดเพียงพูดจา
ลิงน้อยงงงันในคำกล่าว
คำบอกเล่าจากลิงใหญ่ให้กังขา
จึงรวบรวมความกล้าไถ่ถามมา
ความผูกพันที่ว่าคือสิ่งใด?
ลิงใหญ่ส่ายหัวไปสองที
คำนิยามนั้นไม่มีจะบอกได้
ต้องค่อย ค่อยเรียนรู้ด้วยจิตใจ
ถึงบอกไปก็ไม่ซึ้งต้องดูเอง
จากวันนั้นลิงน้อยตามลิงใหญ่
ทุกที่ไปทั่วแคว้นแดนป่าเขา
ทั้งกินนอนเที่ยวเล่นเป็นดั่งเงา
ลิงน้อยเฝ้ามีความสุขประสาลิง
เวลาผ่านลิงน้อยบอกลิงใหญ่
เราเข้าใจชัดเจนในทุกสิ่ง
ความผูกพันนั้นน่ะดีจริงจริง
ช่วยให้ทิ้งความเหงาเศร้าเป็นสุขพลัน
ลิงใหญ่ส่ายหัวอีกสองที
โลกไม่มีอะไรดีไปทั้งนั้น
มันต้องมีดี-เสียปะปนกัน
แล้วซักวันเธอนั้นจะเข้าใจ
แล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง
ไม่อาจดึงฉุดรั้งเอาไว้ได้
เจ้าลิงใหญ่แสนดีได้จากไป
ทิ้งไว้เพียงรอยอาลัยไม่กลับคืน
เจ้าลิงน้อยที่เริงร่ากลับเหงาจิต
เอาแต่คิดถึงลิงใหญ่ไม่อาจฝืน
ความเศร้าโศกเสียใจสุดกล้ำกลืน
เสียงสะอื้นก้องป่าสะท้อนไป
สติมาเริ่มคิดถึงคำเพื่อน
ที่ย้ำเตือนทุกคำยังจำได้
ทุกสิ่งมีสองด้านเสมอไป
เพิ่งเข้าใจซาบซึ้งในสัจธรรม
ความผูกพันคำนั้นแสนสวยงาม
ทุกโมงยามที่เคยสุขยังเตือนย้ำ
ในพริบตาเปลี่ยนแปรช่างน่าขำ
กลับกระหน่ำเป็นทุกข์สุดหักใจ