สุนัขแก่ตัวหนึ่งรำพึงคิด ถึงชีวิตก้าวย่างกลางเมืองหลวง อันอุดมตึกตระหง่าน ห้าง ร้านรวง ในทุกช่วงวันวารที่ผ่านพ้น เช้าเริ่มด้วยเสียงแตรเซ็งแซ่นัก ฝุ่นควันคือเพื่อนรักชักม่านหม่น หันทุกทิศพิศเพียงฝูงรถยนต์ จราจรจลาจลก็ทนไป ครั้นเปลวแดดแผดเปรี้ยงตอนเที่ยงกว่า ร้อนเหมือนว่าเริ่มโศกโลกยุคใหม่ พื้นสะท้อนไอแดดยิ่งแผดใจ เมื่อร่มไม้เย็นสะอาดปราศวี่แวว จากเคยมียางยูงสูงใหญ่มาก ยืนต้นฝากความร่มเย็นเป็นทิวแถว มรกตบังใบพร่างพรายแพรว ดั่งโดมแก้วนพคุณหนุนชีวา รู้จักไหม? เงียบ? สงัด? แห่งชัฏกว้าง สัตว์ต่างต่างที่อยู่ตามภูผา ความร่มรื่นเกินสรรพรรณนา ที่ร่อยหรอด้วยหัตถาสามัญชน เดี๋ยวนี้เมืองป่าไม้ไม่มีแล้ว เพราะถูกแผ้วถูกถางอย่างปี้ป่น แล้วปลูกตึกระฟ้ายวนตาคน ทดแทนต้นนี้ โน้น ที่โค่นไป สัตว์เริ่มหายากยิ่งยวดเหมือนหนวดเต่า ทั้งบางเผ่าสูญพันธุ์กันยิ่งใหญ่ สัตว์เมืองก็ไม่ต่างกันอย่างไร แค่อยู่ในป่าคอนกรีตเท่านั้นละ เดินจนถึงฤกษ์งามสามโมงกว่า เมียงมองหาร่มรุกข์ทุกขณะ แต่ยิ่งเดินแรงยิ่งฝ่อใกล้มรณะ ไม่รู้จะทิ้งซากฝากที่ใด?
5 มีนาคม 2556 05:20 น. - comment id 1256185
ความคิดคำนึงตามประสาหมา แต่ให้ข้อคิดดีๆแก่คน เยี่ยมครับ
5 มีนาคม 2556 10:09 น. - comment id 1256193
ยอดเยี่ยมขอรับ ^^b
5 มีนาคม 2556 13:10 น. - comment id 1256201
ในสำนวนนี้ผมชอบช่วงนี้ที่สุดครับ... รู้จักไหม? เงียบ? สงัด? แห่งชัฏกว้าง สัตว์ต่างต่างที่อยู่ตามภูผา ความร่มรื่นเกินสรรพรรณนา ที่ร่อยหรอด้วยหัตถาสามัญชน เดี๋ยวนี้เมืองป่าไม้ไม่มีแล้ว เพราะถูกแผ้วถูกถางอย่างปี้ป่น แล้วปลูกตึกระฟ้ายวนตาคน ทดแทนต้นนี้ โน้น ที่โค่นไป สัตว์เริ่มหายากยิ่งยวดเหมือนหนวดเต่า ทั้งบางเผ่าสูญพันธุ์กันยิ่งใหญ่ สัตว์เมืองก็ไม่ต่างกันอย่างไร แค่อยู่ในป่าคอนกรีตเท่านั้นละ อ่านแล้วเห็นภาพชัดมาก
6 มีนาคม 2556 22:58 น. - comment id 1256294
เยี่ยม...
10 มีนาคม 2556 12:18 น. - comment id 1256463
ประสบการณ์ สอนคนจริงๆ นะครับ สิ่งเหล่านี้ยิ่งโหยหายิ่งห่างไกล ยิ่งทอดสายตาแลไป ยิ่งหม่นไหม้ในทรวง
10 มีนาคม 2556 15:09 น. - comment id 1256500
สุดยอดเคยค่ะ ชื่นชมในผลงานค่ะ