กลับไปหาพลังใจ

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

กลับไปหาพลังใจ
หนอคิมหันต์วันระวีที่สายฝน
หอมละมุนกรุ่นกลมมาหล่นหลง
หลงฤดูกาลงานวันฝนลง
ประหวัดโค้งคุ้งนาป่านาทาม
มทส. ปิดเทอมเสร็จสิ้นสอน
จะกลับคอนสู่เฮือนเอื้อนปากถาม
"คิดฮอดข่อยบ่พ่อแม่แต่ละยาม"
"ข่อยมาตามหัวใจในหมู่เจ้า"
จะได้กลับสู่บ้านเฮือนซานเก่า
เงาหัวเล้าส่องทางอย่างเงียบเหงา
ยามลมร้อนหดหู่อยู่เคียงเรา
โศกเร็งเร้าเคล้าฝนหลงฤดู
ไปเติมรักฮักแพงเติมแรงใจ
หาคนไกลเฮือนซานบ้านเคยอยู่
กลับไปแปงไปตำคำหมากพลู
หยิบยื่นสู่ผู้เฒ่าเนาว์ดงดอน
แล้วจะฟังเสียงนกผกจากรัง
เลไล่หลังไก่ป่าอุษาอ่อน
คงเซ็งแซ่แห่ศัพท์สดับคอน
ปลุกคนนอนสู่เช้าหนาวไอเย็น
จะล้างหน้าแปรงฟันด้วนน้ำฝน
ทักทายคนนอกซานที่ผ่านเห็น
เคาะกระดิ่งกริ่งควายไล่ลำเค็ญ
กลับไปเป็นบักหล่าของตายาย
ได้ตักบาตรสู่สงฆ์องค์สมภาร
เหยียบดินลานเท้าเปล่าเล่าความหมาย
เสียงสัพพีสวดกล่อมลอมหัวใจ
ถ่มทลายใจตระหนี่หนียับเยิน
แล้วเอาข้าวก้นบาตรให้หลานน้อย
ที่ยืนคอยตั้งตาด้วยท่าเขิน
คงหอมข้าวสุกสมลมหยอกเอิน
จะเพลิดเพลินยิ่งเหลือเมื่อกลับคืน
คงได้ฟังเพลงฝนหลงฤดู
กล่อมเกลียวกรูสังกะสีทุกที่ผืน
เมื่อเล็กอยู่เอื้อมเก็บคูนสุดยืน
เราโตยืนสูงกว่าแล้วแก้วดอกคูน
บุญสงกรานต์จะได้สรงลงน้ำพระ
สักการะดำรงศีลบ่สิ้นสูญ
รดน้ำแม่และพ่อขอใบบุญ
สำนึกคุณเคยเลี้ยงกล่อมถนอมมา
จะนั่งอยู่บนเตียงตั่งข้างๆเสา
ฟังผู้เฒ่าสอนสั่งวางผญา
จี่ข้าวเหนียวหมกไข่ห่อใบคา
แกล้มปลาร้าสับบองของเคยรัก
สำเร็จแล้วการเรียนสิบแปดปี
สมควรที่ปลดบ่าภาระหนัก
จะหาบคอนครอบครัวที่ตัวรัก
ให้พ่อแก่แม่พักสักเสียที
ลูกจะหาลูกจะเลี้ยงเคียงชีวิต
เนรมิตสุขสร้างทางวิถี
ด้วยสองมือหยัดกล้าปริญญามี
ดินก้อนนี้จะโชติช่วงเป็นดวงดาว
ป่านนี้นั้นคงมีคนนั่งคอยทาง
แต่ฟ้าสางฝนรินไอดินหนาว
จะแอบย่องเข้าใกล้ไปเบาเบา
หอมแก้มเจ้าพ่อแม่จ๋าลูกมาแล้ว
ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ