ก็แค่...ค่ำคืนหนึ่ง ที่รู้สึกว่า...ความคิดถึง..โหดร้าย ไม่ใช่แค่เหงา...แต่ซึมซับความว่างเปล่า..จนเดียวดาย แค่ลมพัดผ่านเบา ๆ รอบกาย...ยังรู้สึกมากมายว่า..ร้าวรอน หลับตา...ซ่อนความเหว่ว้าในห้วงคำนึง ซ่อนต้นเหตุของความคิดถึง...ที่ไหวอ่อน แต่ก็เหมือนยิ่งตอกย้ำหัวใจ...ไม่รู้ทำไมจึงไหวรอน ห้ามใจจนเหนื่อยอ่อน...ก็ไม่อาจลบความร้าวรอนในหัวใจ ต้นเหตุ...ก็แค่ความคิดถึง ที่กลับทำให้ค่ำคืนหนึ่ง...ต้องตกอยู่ในห้วงคำนึงที่โหดร้าย รุมเร้าจนเหงา..เศร้า..ปวดร้าว..เดียวดาย มันมากมาย..จนกลัวว่า..จะทนกับความคิดถึงที่โหดร้ายไม่ได้เลย
23 เมษายน 2545 22:59 น. - comment id 47211
ยังมีเพ่อยู่ท๊างคนอะจ๊ะ..... ใครนะทำให้จอยคิดถุงขนาดนี้... ฮึ เด๋วจัดการให้... ฮี่ๆๆๆ มะรุมะชิ
23 เมษายน 2545 23:32 น. - comment id 47217
คิดถึงใครแล้วก็อย่าลืมคิดถึงตัวเองนะค่ะ
23 เมษายน 2545 23:36 น. - comment id 47220
คิดถึง ๆๆๆ จอยจัง
23 เมษายน 2545 23:41 น. - comment id 47223
ความคิดถึงเป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ การคิดถึงคนบางคนอาจทำให้เรามีความสุข และการคิดถึงใครอีกคนอาจทำให้เราเสียใจก็ได้ ควรจะคิดถึงใครดีล่ะ / กลอนเพราะค่ะ
24 เมษายน 2545 00:57 น. - comment id 47244
อยากให้ mono แต่งกลอนอบอุ่นๆเยอะ ไม่อยากให้เศร้ามากนัก...นะ
24 เมษายน 2545 03:09 น. - comment id 47250
กลอนเศร้าๆ ก็ต้องยกให้จอยอ่ะนะ ^-^
24 เมษายน 2545 11:36 น. - comment id 47265
ความคิดถึง..โหดร้ายจริงๆ ค่ะ สำหรับคนที่ต้องทนอยู่กับมันเพียงลำพัง เฮ้อ! เศร้าใจเจงๆ
24 เมษายน 2545 18:13 น. - comment id 47357
ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย ทุกครั้งที่เห็นสายตาที่เมินเฉย..ละเลยกันยังนี้ ยังคิดถึงเธออยู่เสมอ รู้ใจกันบ้างไหมคนดี ว่าใครคนหนึ่ง..ตรงนี้ เจ็บปวดทุกทีเวลาที่คิดถึงเธอ