เส้นทางขาด
อิสรชัย รัตน
จากบ้านทุ่ง สู่กรุงมุ่ง ศึกษา
ไกลพี่น้องท้องนาถิ่นอาศัย
สู่รั้วของชนชั้นปัญญาไกล
สำเร็จไป กลับบ้านนา ด้วยอาวรณ์
นั้นเป็นปณิธาน ก่อนวันจาก
ก่อนจำพราก แม่พ่อที่สั่งสอน
สู่กรุงไกร ใหญ่โตในนาคร
เริ่มบทสอนของอาจารย์ ผ่านเรื่อยมา
วันสู่เดือน เลื่อนลับ นับมาเรื่อย
มิรู้เหนื่อย งานสังคม สมปรารถนา
ลืมนึกถึงท้องทุ่ง ตาลท้องนา
ลืมสัญญา ที่จะกลับ มิลับกาย
สนุกในเธค ผับ คลับ แต่งโก้
วางมาดโต ข้านี้ใหญ่ให้ใจหาย
รินสุรา มีนารี มิเว้นวาย
บทเรียนนั้นมิได้อยู่ในใจ
ความสนุก หดหาย จากกายจิต
ผลการเรียน ชี้สิทธิ์ ความเติบใหญ่
เรียนไม่ผ่าน เกรดไม่ถึง จึงลาไกล
สถาบัน จำต้องไล่ ไม่ได้การ
ทอดสายตา มองเรื่อย ตามฟุตปาท
เราเป็นเช่น เส้นทางขาด ไม่เอาถ่าน
นึกถึงแม่ คอยรับ ลูกกลับบ้าน
คงอีกนาน แม่เฝ้ารอ ลูกต่อไป