... ผละหัวใจไหวล่วง ห้วงกระแส พ้นผันแปรเนิ่นนับ สรรพสิ่ง จากโมงยามความฝัน อันประวิง จารึกผ่านความจริง ที่เงียบงัน หลายสิ่งหวังยังเห็น ที่เป็นอยู่ การก้าวสู่รู้สึก ลึกลึกหวั่น อาจบางช่วงหัวใจ ก้าวไม่ทัน จากริ้วรอยคืนวัน อันปวดร้าว กอบเสี้ยวเศษอาทร ความอ่อนไหว ฝากแรมคืนที่ห่างไกล สิ้นไร้ข่าว บางรู้สึกห่วงหา ทุกคราคราว คอยเล่าบอกเรื่องราว ความเป็นไป ก่อนสิ้นแสงสุดท้าย ลับหายจาก ก่อนสายลมพรมพราก อาวรณ์ไหว หลากวิถีเลือนราง อำพรางใจ ทอดอาลัย กับรอยก้าวอันยาวนาน ค่อยค่อยเคลื่อนเลือนราง แล้วจางลับ หายไปกับสายลม ที่พรมผ่าน เลือนความจริงความฝัน อันตรธาน ไปพร้อมกาลอันสงบ ยามพลบพิง ……………………………. โดยคำ ลานเทวา
17 มกราคม 2555 20:10 น. - comment id 1221148
งามคำยิ่งขอรับ นมัสการครับ
18 มกราคม 2555 00:31 น. - comment id 1221160
เห็นแสงไฟปลายอุโมค์ ..คงรีบก้าว ตัดเรื่องราวที่ไล่หลัง หวังข้างหน้า โลกหมุนไป ใช่แน่นอน อย่าผ่อนรา ใช้ปัญญา อย่าเร่งร้อน ..ก่อนแสงไร้ ! ลึกเหลือล้น ..คนลานเทวา ปัญญาน้อยเถ้าถ้อยคำ ขอจำยอมต่อจอมยุทธ !
18 มกราคม 2555 10:06 น. - comment id 1221178
งามจับใจเลยครับ....
18 มกราคม 2555 16:42 น. - comment id 1221204
.......... ก่อนสิ้นแสงสุดท้ายที่ปลายฟ้า หยาดน้ำตาจากจินต์ก็รินหยด ชั่วโมงยามความฝันอันรันทด จารจรด...ในห้วงกาล...นานเท่านาน .............
19 มกราคม 2555 11:15 น. - comment id 1221249
แวะมาอ่านอ่านงามๆมากความหมาย คิดถึงค่ะ สบายดีนะคะ
19 มกราคม 2555 12:41 น. - comment id 1221263
เยี่ยมไปเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
19 มกราคม 2555 20:25 น. - comment id 1221324
งานงามจริง ๆ
20 มกราคม 2555 10:15 น. - comment id 1221405
ยามพลบค่ำ นี่สงบดีนะคะ ชอบนั่งดูท้องฟ้าดูเหงาๆดีค่ะ