ยามวิหค ในกรง ส่งเสียงร้อง ท่ามันหมอง มองหา อิสระ ถูกมนุษย์ ใจดำ พร่องธรรมะ ใช้พละ จับขัง รั้งไว้ชม อ้างว่าขัน ไพเราะ เสนาะโสต ถือประโยชน์ มองข้าม ความขื่นขม นกคร่ำครวญ เจ่าจุก ทุกข์ระทม กลับรื่นรมย์ เพลิดเพลิน เมินเมตตา ใช้อำนาจ ล่วงสิทธิ์ เข้าลิดรอน เรื่องทุกข์ร้อน แลเห็น เป็นหรรษา มิรู้สึก นึกสมเพช เวทนา จิตหยาบช้า ทมิฬ สิ้นปรานี ตั้งสติ สักนิด คิดเสียใหม่ ชีวิตใคร ใครก็รัก แม้ปักษี ไฉนต้อง ก่อกรรม ทำเวรี บาปราคี อาจสะท้อน ย้อนสู่ตัว การหาสิ่ง บันเทิงใจ นั้นไม่ผิด แต่ควรคิด คำนึง ถึงดีชั่ว หนทางอื่น มากมาย ไยเมามัว เลือกเกลือกกลั้ว สร้างทัณฑ์ เพื่ออันใด
สุนทรวิทย์ 4 ม.ค. 2555 13:42 น. - ID 143203 
1146
2
0
4 มกราคม 2555 17:23 น. - comment id 1219978
อิสระ..ที่ละหาย อยู่เหมือนตายภายในกรง ขยับปีกอยากหลีกลง บินท่องดง ..หนีกรงทอง เช่นเดียวกัน กับพวกท่าน ขังในบ้าน พล่านในห้อง บ่นเบื่อเหลือจะร้อง เปิดกรงทอง ..ฉันต้องไป ท้องฟ้าป่าพงไม้.. คือบ้านใหญ่ ..ใช่กรงทอง !
4 มกราคม 2555 20:40 น. - comment id 1219984
ถูกต้องแล้วครับท่าน
5 มกราคม 2555 08:01 น. - comment id 1220006
วิหคที่ผกผิน คอยโผล่บินถวิลหา สิ่งใดในแววตา ต้องฟันฟ่าพาผจญ ในกรงตรงเข้าอยู่ ทั้งที่รู้ร้อนสับสน ปีนป่ายคล้ายดิ้นรน ตะก่ายจนขนร่วงกร่าว อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณลุงสุนทรวิทย์ แต่งแบบงงๆ นิดหน่อยนะค่ะ ตามนั้นแหละค่ะ
5 มกราคม 2555 10:29 น. - comment id 1220026
อรุณสวัสดิ์ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
