หลับไปนาน ผ่านความฝัน อันแสนหวาน นิทรากาล ช่างนานเนิ่น เกินจะฝัน แต่เมื่อตื่น ฟื้นขึ้นจ้อง ต้องงงงัน สิ่งเหล่านั้น มันหายวับ ไปกับตา จากคืนฝัน สู่วันตื่น ที่ขื่นขม หน้าชื่นแท้ แต่อกตรม โถมเข้าหา บางวันหนัก จักอ่อนไหว ในอุรา บางวันล้า ขาอ่อนแรง ไม่แกร่งพอ
miss.honney 2 ม.ค. 2555 14:05 น. - ID 143174 
2153
2
0
5 มกราคม 2555 08:36 น. - comment id 1219575
แวะมาทักทายครับ ......................... ต้น เอ้ย อย่าไประรานคนอื่นเขา ไปๆๆ ไปที่บ้านเรา จะทำการบำบัดอาการทางจิต ต่อ สงสัยต้องร้องเพลง โอ้ดาว กล่อมนายต้น หลายรอบทีนี้ อิอิอิ
2 มกราคม 2555 22:39 น. - comment id 1219684
จากคืนฝัน..สู่วันตื่นจงฝืนสู้ เราต้องอยู่ต่อไปใช่แค่ฝัน สู่โลกจริงทุกสิ่งสรรพนับนิรันดร์ ตื่นจากฝัน..ยันขาแกร่งเท่าแรงมี โชคดีอนันต์ ..สุพรรณิการ์ !
2 มกราคม 2555 22:58 น. - comment id 1219690
ค่ะ...
4 มกราคม 2555 21:32 น. - comment id 1219987
ประชาวิบัติถนัดกู้.. ใคร่รู้นั่น เขาเป็นใครใช่สำคัญ แค่ปั่นเรื่อง คอยแทะทึ้ง มาดึงกลอนเป็นการเมือง ด้วยเพราะเคืองขัดแค้น แสนระอา อย่าใส่ใจเขาเลย จงเฉยปล่อย เขาอร่อย ในถ่อยเถ้าช่างเขาหนา ไร้สาระ ไม่เป็นเรื่องเปลืองเวลา หันหน้ามา ในหน้ากลอน ..อย่าอ่อนใจ เราไม่ไล่ แต่เราหลบ ..ไม่พบมัน ! อยู่บนสวรรค์ นั่นนรก ..อย่าตกใจ นะจ๊ะ สุพรรณิการ์.. ...ไปผุดไปเกิดเถิดผีเอ๋ย อย่าทำตัวอย่างเคยจะเอ่ยบอก สุพรรณิการ์มาใหม่ใจช้ำชอก หยุดหลอนหลอก บอกเอาบุญนะคุณผี ที่ตายโหง ..กลับลงนรกเก่าๆ ของเจ้าเถิด.. Let 's Go.. to the jel please ! มีสิทธิ์ลบ แต่เธอไม่ ...อายเธอบ้าง !
5 มกราคม 2555 10:18 น. - comment id 1220023
กิ่งโศก.. ช่วยหน่อยหนาพากลับบ้าน เกระราน ห้ามไม่ไหวไม่ได้เรื่อง ทางรถวิ่งนั่งนิ่งขวางวางตัวเขื่อง พาเข้าเมือง ศรีธัญญาควานหาตัว ! ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
