บันทึกของพ่อ

ศรีสมภพ

บันทึกเก่า.. เล่าความจริง พ่อทิ้งไว้
ก่อนจากไป ท่านได้เขียนให้เรียนรู้
กว่าจะมี กว่าจะเห็นที่เป็นอยู่
ว่าได้สู้รู้คำสอน ..ก่อนเป็นจริง
บนผืนดินถิ่นนี้..ที่พ่อสร้าง
เคยรกร้างว่างเปล่า อับเฉายิ่ง
ดินเหือดแห้ง แดงดานถูกผ่านทิ้ง
ไร้ทุกสิ่ง นิ่งเนามายาวนาน
จอบพ่อขุด แรงพ่อฉุดขุดพลิกฟื้น
สองขายืน ฝืนใจใฝ่ขยัน
แววตาลูกฉุกขึ้น ต้องฝืนมัน
กลัวเจ้านั้นหิวลั่นร้อง ต้องจำทน
พ่อแบ่งที่มีอยู่ดูหลากหลาย
เป็นผืนนาผสมไร่ได้ผลิตผล
ขุดบ่อปลาปลูกสวนครัว ไม่กลัวจน
รวมอยู่บน ผืนดินถิ่นของเรา
พ่อสร้างฝายไม้ไผ่ ในคลองข้าง
เพื่อหยุดยั้งน้ำหลากกักเก็บเข้า
มีน้ำใช้ในหน้าแล้ง แบ่งบรรเทา
ไร่นาเรา..จึงอุดมอย่างกลมกลืน
ปลูกไม้ใหญ่ไว้เป็นร่มกันลมพัด
และเลี้ยงสัตว์ หมูเป็ดไก่ให้ครึกครื้น
ปุ๋ยอินทรีย์ มีพืชพันธุ์ อันยั่งยืน
ได้พลิกฟื้นผืนดินนี้ มีค่าพอ
มรดก..ผืนดินนี้ ที่พ่อให้
จงใส่ใจใฝ่ขยัน สืบสานต่อ
ให้ลูกรู้อยู่พอเพียง..ก็เพียงพอ
มรดกพ่อ..ก่อเห็นค่า ถ้าลูกทำ !
กราบบันทึก..นึกถึงพ่อขอสรรค์สร้าง
จะก้าวย่าง อย่างคำสอน ที่ย้อนย้ำ
ให้พอเพียง เพื่อเพียงพอ ขอจดจำ
บันทึกคำ น้อมนำนึก ..บันทึกใจ !