ร้อยรสบทกวี ในวจีที่ขับขาน ราตรีนี้ยาวนาน มาพานพบบรรจบกัน วันคืนล่วงเลยไป บัดนี้ทำสิ่งใดกัน ชีวิตลิขิตฝัน มุ่งฝ่าฟันก้าวกันไป โลกนี้มันไม่เที่ยง ขอเพียงเธออย่าท้อใจ เส้นทางที่ห่างไกล ขอเพียงใจยังมั่นคง สองมือที่ไขว้คว้า อาจอ่อนล้าและสับสน ชีวิตที่ดิ้นรน อาจมีคนเข้าใจเธอ กลุ่มกวีธรรม นำชีวิต http://www.facebook.com/groups/dhammapoem/
19 พฤศจิกายน 2554 10:22 น. - comment id 1215430
...ไม่มีคนเข้าใจก้อไม่เป็นไร ขอเพียงมีความสุขกับทุกวันก้อพอ อ่านแล้วชื่นกมล...
21 พฤศจิกายน 2554 13:47 น. - comment id 1215606
ชอบชื่อคุณจังเลยค่ะ
23 พฤศจิกายน 2554 13:25 น. - comment id 1215790
ทุกเส้นทาง..ระหว่างไปใช่ง่ายนัก มีอุปสรรคขวากหนามทุกยามย่าง หากมัวเพลินเดินไปไม่ระวัง คมหนามฝังนั่งโอดครวญ.. มิด่วนเลย! สติ..อยู่กับตัวรู้ทั่วถ้วน อะไรควรมิควรล้วนเปิดเผย อาจจำเป็นเห็นต่างอย่างที่เคย อาจวางเฉยในบางครั้ง..รู้ทางธรรม!