ว่ายวนเวียนในวัฎทุกข์แห่งชีวิต วนเวียนไม่รู้จบในสังสาร หลงติดในมายามาช้านาน หลงสังขารว่าเป็นนิจจัง สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง ทุกคนเลี่ยงความตายไม่พ้น ท้ายที่สุดเราต้องตายกันทุกคน เพียงฝึกตนให้หลุดพ้นจากบ่วงมาร โดยวิปัสสนา เรียนเชิญสมาชิกมาร่วมแต่งกลอนที่กลุ่มกวีธรรม นำชีวิตคะ www.facebook.com/#!/groups/dhammapoem
15 พฤศจิกายน 2554 11:20 น. - comment id 1215034
วาดและบรรเลงเพลงธรรมชาติ คือสิ่งสัจจ์ ชัดแจ้งทุกแห่งหน สรรพสิ่ง วิ่งหรือว่ายในวังวน มีอีกมากอยากพ้น ยังวนในขอบ แสงทอง..ส่องทาง สร้างสัจจะ ธรรมะ คละเคล้าเข้าคลุมครอบ หลากหลายคน ค้นคว้าหาคำตอบ หารู้ไม่ ? อยู่รายรอบ ..ใกล้ใกล้ตัว แสวงหามานาน วันคืนพ้น ศึกษาคว้าค้น จนถ้วนทั่ว ลองถูก ลองผิด จนจิตมัว ที่แท้ แค่รอบตัว ..ตามัวเอง ไม่มีอะไร ! .. ในความว่าง ทุกอย่างมีเหตุปัจจัย ใช่กาจเก่ง เหตุและผล วนว่ายในตัวมันเอง ธรรมชาติวาดและบรรเลง ในเพลงเดิม ปัญญาน้อย ลอยไหล ไปตามความอยาก เคี้ยวเต็มปากยังอยากจะเคี้ยวมาเกี่ยวเสริม อิ่มก็สุข อยากก็ทุกข์ ..คลุกอย่างเดิม แล้วก็เริ่ม แล้วก็จบ กี่ภพกี่ชาติ่ ! ต่างหลงใหลในสุข จนทุกข์ท่วม สุขทุกข์ร่วม รวมเป็นสุข สนุกเป็นทาส ทางแห่งพุทธหยุดมันได้ ให้หลุดให้ขาด แค่สลัด ! ปัดพ้นร่าง ..ก็บางเบา พบแล้วนะ ? ..ธรรมมะ ละแล้วว่าง หลงแบกหนัก ไม่พักวาง..ก็เป็นอย่างเก่า ปลดแอกลง ปลงจากบ่า อย่าไปเอา ! ปล่อยตัวเบา เปล่าว่าง ! ..อย่างชื่นบาน เจริญธรรม...
15 พฤศจิกายน 2554 13:43 น. - comment id 1215054
สาธุครับอนุโมทนาบุญครับ หอมธุรสพจนามาเอื้อนธรรม ไขคมคำละวางในสังขาร จะสิ้นสูญเสือมไปอีกไม่นาน เลิกยึดมั่นติดกายในบัดดล เสพรสธรรมงามอะคร้าวเนาว์ภพชาติ ด้วยเพียรปรารถนาทุนบุญกุศล นับว่าโชคไม่แล้งแห่งบุญตน จึงพบคนมีธรรมประจำใจ หากมีเวลาสักนาทีต่อวัน ว่างๆผมคงต้องขอข้อธรรมบ้างแล้วนะครับ
16 พฤศจิกายน 2554 01:13 น. - comment id 1215075
ฟ้าฟื้น.. ฝืนดาบกล้า ฝ่าลิขิต ด้วยแรงฤทธิ์ วิชชา สง่าเผย คือคมธรรม ผ่าค้ำข่ม อารมณ์เคย คำที่เอ่ย เผยเห็นคำ แห่งธรรมา เราเดินทางมาไกล ..ยังไม่พ้น หลงวกวน ฉงนจิต วิจิกิจฉา ล้มแล้วลุกคลุกคลาน เนิ่นนานมา ใช่เก่งกล้า บรรลุธรรม ย้ำจากใจ ยังคงว่าย..อีกเนานาน ท่านโปรดตรอง ! เจริญธรรม...