คำรู้หน้า ไม่รู้ใจ ได้ยินบ่อย เพียงมิค่อย มีใคร ใคร่ยึดถือ เขาชื่นชม หน้าตา กว่าเสียงลือ ความสัตย์ซื่อ ฉ้อฉล มิสนใจ คนปั้นหน้า จัดเจน จึงเป็นต่อ ที่มอซอ กระดาก ไม่อยากใกล้ แบ่งรูปโฉม ดังชั้น ขั้นบันได สังคมไร้ สติ กึ่งวิกล หน้างดงาม เฉิดฉาย ก็ภายนอก ไยใช้หลอก ใช้อ้าง อย่างได้ผล คนเชื่อสิ หนักแน่น แสนอดทน พลาดกี่หน คงไม่ นึกไหวติง หมาถูกตี ครั้งเดียว ขี้เยี่ยวราด เข็ดขยาด หวาดสะดุ้ง เลิกสุงสิง คนโดนหลอก ซ้ำซาก เห็นมากจริง ยังทำหยิ่ง เฉไฉ ห้ามไม่ฟัง การวางใจ เชื่อใคร แต่ใบหน้า มักเสียท่า เป็นเหยื่อ เมื่อภายหลัง คนขี้ริ้ว ขัดตา ดูน่าชัง อาจพร้อมพรั่ง ด้วยน้ำจิต มิตรไมตรี
16 ตุลาคม 2554 11:13 น. - comment id 1211131
คนหน้าตาดีนิสัยดีเหลืออยู่คนนึง ชื่อคล้ายๆสุนทรอะไรสักอย่างจำไม่ค่อยได้ อ๋อนึกออกแล้วสุนทรวิทย์ไง
15 ตุลาคม 2554 12:36 น. - comment id 1211273
คนพูดจา ประสาดี ที่มองเห็น บางทีเป็น เสแสร้ง แกล้งน้องพี่ อ่อยคำคม พรมหว่าน หวานมากมี แต่ใจที่ แสนดำ นำซ่อนคน ใบหน้าสวย รวยคำ นำเอ่ยอ้าง เป็นกับวาง ดักไว้ อย่างได้ผล ร้อยเล่ห์เหลี่ยม เปี่ยมปริ่ม ยิ้มซ่อนกล มากเหลือล้น ยากรู้ ว่า ผู้ใด สุนันยา นานแล้วไม่ได้แวะมา ขอคารวะค่ะ
15 ตุลาคม 2554 13:06 น. - comment id 1211288
กลอนเขียนได้ไพเราะมากครับความหมายดีอีกต่างหาก
16 ตุลาคม 2554 01:52 น. - comment id 1211334
เดี๋ยวนี้คนหน้าตาดี นิสัยดี เริ่มมีน้อย แต่ คนหน้าตาก็ไม่ดี นิสัยก็ไม่ดี ดันมีเยอะขึ้นครับ