เฮ้อ!ชีวิตอาภัพจริงพับผ่า โชคชะตากำหนดแต่หมดหวัง ไม่เคยสมปรารถนาสักคราครั้ง มีแต่นั่งรันทดหมดอาลัย อยากฉลาดปราดเปรื่องเหมือนอย่างเขา เรากลับเบาปัญญาไปซะได้ มุมานะไม่รู้จะทำกระไร โลกไยไพปลอกปลิ้นเกินดิ้นรน เห็นเขามีทองคำเส้นล้ำค่า อวดล่อใจล่อตาจ้องถลน เขาจบเอก จบโท โก้เหลือทน เราสิหม่นหมองเปลี่ยวเพียงเดียวดาย นี่เธอจ๋า ก็เวลาส่วนใหญ่เธอใช้หาย ไปกับการอุดอู้นั่งดูดาย ซังกะตายหน่ายเหนื่อยเรื่อยทั้งวัน ฉันเห็นเขาขยันทุกวันนะ ไม่เคยจะรีรอขอผัดผัน เหมือนอย่างที่เธอทำเป็นสำคัญ แล้วเธอจะมารำพันไปทำไม ฉันเห็นเขาไม่ได้รวยตั้งแต่เกิด เพียงแต่เลิศมานะมั่นอันยิ่งใหญ่ สู้งานหนักเป็นหลักยึดตามพฤตินัย ไม่รอใครกำหนดบทชีวา เธออาภัพหรือไม่ฉันไม่รู้ ลองคิดดูฉันเตือนนะเพื่อนจ๋า เผื่อวันใดเธอตระหนักขึ้นสักครา จะรู้ว่าเธอนั้นไม่ได้อาภัพ
เปลวเพลิง 9 ต.ค. 2556 22:28 น. - ID 141952 
3793
7
0
28 กันยายน 2554 00:01 น. - comment id 1208925
ต่างคน ต่างฝัน ต่างวิถี ต่างมี ต่างเป็น ต่างได้ ต่างคิด ต่างจิต ต่างใจ ต่างกรรม ต่างไป..ใช่อาภัพ ต่างลับ ดับไป ..ในไม่ช้า !
28 กันยายน 2554 07:26 น. - comment id 1208931
โชค..มักเข้าข้างคนเพียร
27 กันยายน 2554 15:16 น. - comment id 1209528
อืม...ที่แท้ฉันก็ไม่ได้อาภัพก็แค่..... แวะมาเยี่ยมชมค่ะ
27 กันยายน 2554 15:20 น. - comment id 1209533
ขอบคุณครับคุณไม้หอม มอบดอกไม้ให้ครับ สามดอกเลย
27 กันยายน 2554 15:24 น. - comment id 1209536
สวัสดีค่ะคุณเปลวเพลิง... ชีวิตของชาวไร่ชาวนา รอเวลาฝนฟ้าเป็นใจ บางวันก็ได้แต่ร่ำไห้ ฝนฟ้าไม่ยอมปราณี ฝนมาน้ำตาชาวสวนก็ไหล กรีดยางไม่ได้รายได้ไม่มี
27 กันยายน 2554 15:26 น. - comment id 1209538
สวัสดีครับคุณกลั่นแก้ว ฝนตกลงมาแล้วกรีดยางไม่ได้ อันนี้น่าจะเรียกว่าอาภัพได้รึเปล่าเนี่ย?? แต่ยังไงชาวนาชาวสวนก็อย่าเพิ่งท้อแท้นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
27 กันยายน 2554 16:04 น. - comment id 1209544
มาอีกครั้งค่ะคุณเปลวเพลิง ไม่มีเงินเดือนประจำ ต้องตากแดดหน้าทำกิน
ไม่อาภัพหลอกค่ะเป็นอาชีพสุจริต ถึงแม้จะไม่มีเกรียติและศักดิ์ศรีแต่มันก็เป็นหยาดเหงื่อของตัวเองและที่สำคัญไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร
27 กันยายน 2554 16:22 น. - comment id 1209547
บ้านผมก็ทำสวนยาง ทำนาทำสวน ชีวิตมีความสุขแบบเรียบง่ายครับ ขอบคุณที่แวะมาอีกครั้งครับผม
27 กันยายน 2554 18:57 น. - comment id 1209550
เปลวเพลิงกำลังจะโชติช่วงชัชวาลแล้วครับ
27 กันยายน 2554 19:18 น. - comment id 1209555
ผมก็อีกคนครับขยันมากเลยนะแต่ก็ต้องจ่ายมากครับเลยจนต่อไป
28 กันยายน 2554 11:03 น. - comment id 1209578
........... อย่าไปคิดโศกสลดให้หดหู่ ขอเพียงสู้ต่อไปไม่ท้อถอย ทางข้างหน้าความหวังยังคงคอย เพียงน้องน้อยก้าวย่างอย่างมั่นใจ ..................
28 กันยายน 2554 11:31 น. - comment id 1209585
เอ๊ะ..เตือนใครอยากรู้ฟังดูคุ้น ใครหนอขุ่น ข้องใจ เฝ้าไหวหวั่น จะอาภัพ อับสตางค์ ก็ช่างมัน น้องเปลวนั้น เด็กดี ผีจะคุ้ม..(ดีเปล่านะ...) คนอาภัพ อับโชค โลกคงแคบ มัวนั่งแอบ เสียใจ ไม่ตักน้ำใส่ตุ่ม งอทั้งมือ ทั้งเท้า ความเศร้ารุม มัวนั่งกลุ้ม อยู่ไย เมื่อไหร่จะรวย...
เขียนกลอนดึกๆ นี่..มั่วมากเลยพี่แซม ตัวอย่างไม่ดี..ขอโทษทีนะจ๊ะ....
พี่แซม
28 กันยายน 2554 15:43 น. - comment id 1209628
ชีวิตพี่อาภัพมากเลยค่ะ งานเข้าตั้งแต่เป็นสาว ไม่เคยได้นั่งกินนอนกินแบบสบาย ต้องทำงานมาตลอด พี่เลี้ยงลูกแบบไทยปนฝรั่ง อะไรที่ดีของเขา ให้ทำตาม เช่นการทำงานตั้งแต่เป็นนักเรียนมัธยม ครูที่นี่จะไม่ไให้การบ้านเด็กในวันศุกร์ เพราะเสาร์อาทิตย์ เด็กจะได้ทำงานหาเงินช่วยพ่อแม่ได้ โรงเรียนจะออกใบอนุญาตให้ทำงานได้ไม่เกินเวลาและชั่วโมงตามกฏหมายกำหนด ลูกคนโตทำงานร้านขายรองเท้า ร้านอาหาร ร้านขายกาแฟตั้งแต่ชั้นม.ห้า ได้เงินค่าขนม ค่าของใช้ส่วนตัว เก็บเงินเิอง จนเข้ามหาวิทยาลัย ก็ทำงานตั้งแต่ปีหนึ่ง ที่ร้านStarbucks ในแคมปัส เรียนเต็มเวลาเหมือนนักศึกษาทั่วไป พอขึ้นปีสามได้งานช่วยอาจารย์ในห้องLab ประหยัดค่าหน่วยกิตวิชาLabให้พ่อแม่ เลิกดึกแค่ไหนก็ต้องอดทน ไม่มีเวลาไปเที่ยวเตร่ จนจบได้เกียรตินิยม พ่ิอแม่จ่ายค่าเิิทอมค่าหอพักให้ ค่าอาหาร ค่าของใช้ส่วนตัวจ่ายเอง พี่สอนเสมอว่าให้ขยัน อดทน ต่อสู้ อย่าเกียจคร้านแล้วจะได้ดีเอง อย่ารอวาสนา อย่ารอโชคชะตา อย่ารอฟ้าฝน พวกเราต้องไปทำงานแม้จะมีพายุหิมะ แม้จะหนาวเหน็บเพียงใดอย่าบ่น พ่ิอแม่ไม่มีมรดกอะไรให้นอกจากวิชาความรู้ที่ต้องหาใส่ตน โลกใบนี้ไม่มีที่ว่างให้คนขี้เกียจ คนขี้บ่นค่ะ พอจบตรี ต้องสอบ GRE เพื่อเรียนต่อโท สอบได้คะแนนสูง ได้เรียนฟรี มีเงินเดือนให้ใช้ พ่อแม่ไม่ต้องจ่ายให้อีกแล้ว อยากได้ไิอโฟนรุ่นไหนจ่ายเอง ซื้อของให้พ่อแม่ ให้น้องในวันเกิดทุกปี ลูกคนเล็กเพิ่งได้ใบอนุญาตให้ทำงาน จะพาไปสมัครงานที่ร้านMc Donald ทำเฉพาะวันหยุด แม่จะพาไปเปิดปัญชีเงินฝาก เก็บเงินเอง ไม่ให้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ต้องมีลายเซ็นต์แม่ด้วย ถึงจะเบิกได้ อยากไปเที่ยวไหน ไปกันทั้งครอบครัวลูกเรียนได้ระดับ 94 เปอร์เซ็นต์ จะทำตามตัวอย่างพี่สาวเหมือนกันค่ะ อนงค์นางก็ยังอาภัพ คิดว่าจะได้สบายทำงานน้่อยลง กลับต้องไปทำอาทิตย์ละสี่สิบชั่วโมงเท่าเดิม เมื่อวานได้รับใบแจ้งการได้เลื่อนระดับปรับเงินเดือนขึ้นเป็นระดับ 6G ต้องขับรถออกจากบ้านหกโมงเช้า ใช้เวลาสี่สิบนาทีไปทำงานที่ใหม่ หน้าหนาวหิมะตกหนักก็ต้องไปค่ะ หน้าที่คือความรับผิดชอบ ใครลา ขาดบ่อย เงินเดือนไม่ขึ้นค่ะ อยากเป็นแม่บ้านอย่างเดียว ก็ทำได้แค่สามวัน งานเข้าอีก วันอาทิตย์ที่ผ่านมา พี่กับสามีได้ไปช่วยงานเจ้านายเก่าที่ร้านซักผ้า เพราะขาดคน เราไม่ต้องการเงินเพิ่ม อยากไปทำบุญที่วัด แต่เพราะเขาเคยมีบุญคุณให้เราในยามที่เราเดือดร้อน เราทำตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าถึงสามทุ่มแบบยืนทั้งวันเอาผ้าเข้าตู้ซัก อบ พับ เป็นผ้าจากร้านสปา ผืนใหญ่ เวลาพัีบต้องช่วยกันพับใส่ถุงห่อละสามสิบผืน ก่อนปิดร้านสามีทำความสะอาดเครื่อง ถูพื้น เราห่อข้าวเหนียว หมูิทอด ไข่ต้มไปกิน ชงกาแฟเย็นเป็นกระติก เหนื่อยแต่มีความสุขค่ะ กลับบ้านมาผลัดกันนวดขา นวดแขน อาบน้ำอุ่น พี่ทำข้าวต้มรอบดึกร้อนๆ นี่คือชีวิตของเรา เขาให้ช่วยแค่อาทิตย์เดียว อาทิตย์หน้าจะพากันไปทำบุญที่วัดค่ะ วันเสาร์พี่ต้องทำงาน เลิกงานบ่ายสองโมง กลับบ้านทำกับข้าว พี่ขับรถไปเรียนตัดเสื้อผ้าต่อที่วัดอีกสองชั่วโมง ครูคนไทยเป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิยาลัยทักษิณ เป็นสาวใต้ สงขลาค่ะ ลามาศึกษาต่อ ครูเรียนตัดเสื้อจากระพี ครูจะกลับต้นปีหน้า อยากถ่ายทอดวิชาให้พี่แบบฟรี พี่จ่ายค่าบำรุงให้ทางวัด นับว่าพี่โชคดีที่ได้พบคนดี ได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน รายได้ไม่สำคัญมากไปกว่าความสุขใจ รายได้พี่ปีละล้านกว่า รัฐบาลอเมริกาจ่ายให้ แม้จะเป็นคนไทย คนเขาเองตกงานมากมาย ไม่ใช่เพราะวาสนา สามีทำงานเอกชน รายได้น้อยกว่า แต่มีโบนัส มีโอที เคยได้รางวัลพนักงานขยันประจำปี เราใช้รถเก่าๆ เสื้อผ้าเก่า กินอยู่ธรรมดา แต่เราสุขใจที่ลูกเป็นคนดี มีวิชาหาเลี้ยงตนได้ อยู่ไหน ไม่งอมืองอเท้า ไม่อดตายค่ะน้อง ขอเป็นกำลังใจให้สู้ชีวิต อย่ายอมแพ้ อย่าทำอะไรที่ทุจริต ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน
28 กันยายน 2554 18:24 น. - comment id 1209642
ใครว่าปริญญาไม่สำคัญนั้นไม่เห็นด้วย เพราะบางอาชีพที่สามารถช่วยเหลือชีวิตคนได้เช่น แพทย์ นักกฏหมาย ถ้าไม่มีปริญญา ไม่สามารถประกอบวิชาชีพได้่ เป็นนักการเมืองยังต้องมีปริญญา แต่ไม่ได้ต่อต้านคนที่ไม่มีปริญญา เพราะทุกคนสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้ ถ้าขยัน เพียงแต่ว่าเลี้ยงลูกแบบไม่บังคับ อยากเป็นอะไรไม่ว่า อยากเป็นชาวนา ชาวสวน ตำรวจ ทหาร พยาบาล หมอ ทนายความ ผู้พิพากษา แม่ค้า นักธุรกิจ ทุกคนมีสิทธิในชีวิตตนเอง ขอให้ทำความดีแข่งกัน ขอให้ตื่นขึ้นมาทุกวันด้วยความขยัน ไม่เกียจคร้าน ไม่นอนรอวาสนา จะรวย จะจน สร้างตนเอง จะดี จะเลว ก็ตัวเองค่ะ อยากเป็นนักบวชหรือฆราวาสก็ดีทั้งนั้นถ้าทำดี ไม่รู้เป็นยังไง ชอบคนขยัน มุมานะค่ะ มีวิชาชีพที่ถนัดแล้ว ก็สามารถช่วยคนอื่นได้
28 กันยายน 2554 18:53 น. - comment id 1209650
ทุกคนมีดีต่างกันครับ ผมก็เรียนไม่เก่ง อยากเป็นหมอก็ไม่ได้เป็น อยากเป็นครูก็ไม่ได้เป็น เล่นดนตรีก็ไม่ได้เรื่อง เล่นกีฬาก็งั้น ๆ เลยชอบอ่านแต่หนังสือกะแต่งกลอนครับที่คิดว่าทำได้ไม่อายใครน้า
28 กันยายน 2554 18:54 น. - comment id 1209651
อืม ไม่ได้อาภัพสักหน่อยเนาะ
29 กันยายน 2554 15:55 น. - comment id 1209745
@คุณอนงค์นาง @คุณสุริยันต์ @คุณเฌอมาลย์ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
