ความอิจฉา

สุนทรวิทย์

ความอิจฉา  ริษยา  ของมนุษย์
				ยากสิ้นสุด  เลือนลด  หมดสลาย
				สันดานคน  กักขฬะ  ขาดละอาย
				ความมุ่งร้าย  หงุดหงิด  มักติดตัว
					
            เห็นคนเด่น  เกินกว่า  เป็นบ้าคลั่ง
				เกิดชิงชัง  ร้อนรุ่ม  เกาะกุมหัว
				อยากค่อนแคะ  แขวะเขา  เฝ้าพันพัว
				จิตมืดมัว  เน่าเหม็น  เป็นเนืองนิตย์
					
            ถูกจับได้  ไล่ทัน  หันยุเพื่อน
				แล้วบิดเบือน  ยุยง  ให้หลงผิด
				ใครกล่อมง่าย  ขาดสติ  มิทันคิด
				หลงลมมิตร  ถั่งถ้อย  พลอยเชื่อฟัง
					
            คนต่ำทราม  เยี่ยงนี้  มีอยู่มาก
				จะถอนราก  โค่นพันธ์  นั้นสิ้นหวัง
				ความสะเออะ  เลอะเทอะ  เปื้อนเกรอะกรัง
				คงปลูกฝัง  ล้ำลึก  ฝึกปรือมา
					
            น่าสมเพช  คนเขลา  พวกเหล่านี้
				เหมือนไม่มี  หิริ  วิมังสา
				อคติ  หาเรื่อง  เปลืองวาจา
				ช่างอุตส่าห์  ซอกแซก  เที่ยวแดกดัน
					
            ยามเห็นใคร  สุขสันต์  พลันเจ็บแปลบ
			ใจคับแคบ  อนิจจา  น่าเย้ยหยัน
			อิจฉาเขา  เราได้  อะไรกัน
			ดับโมหันธ์  กลั่นกรอง  ตรองเอาเอง