หน้าส่วนตัว
ฉันเห็นรอย กังวล บนใบไม้
ความหวั่นไหว หงอยเหงา เหล่าต้นหญ้า
แวววิตก เหือดแห้ง แห่งธารา
คราบน้ำตา ส่ำสัตว์ เปื้อนชัดเจน
ฉันแว่วเสียง พระพาย คล้ายกำสรวล
ปฐพี โหยหวน ครวญทุกข์เข็ญ
มวลแมลง หม่นหมอง ร้องลำเค็ญ
ผสานเป็น เพลงวิโยค โศกรำพัน
สรรพสิ่ง แจ้งใน ภัยพิบัติ
โทมนัส ระคน ก่นเย้ยหยัน
สังเวชปวง มนุษย์ สุดดึงดัน
โลภโมหันธ์ ทำลาย ไม่ละลด
มุ่งล้างผลาญ เหยียบย่ำ ธรรมชาติ
ลางพินาศ นานา จึ่งปรากฏ
มลภาวะ ปกคลุม สุมรันทด
โลกเจียนหมด ทรัพยากร ยังนอนใจ
ธรณี กันแสง แฝงอาเพศ
พ่ายกิเลส จำนน คนมักใหญ่
ดิน,น้ำ,ลม สัตว์ป่า พนาไพร
ต่างร่ำไห้ จาบัลย์ ฉันได้ยิน
สุนทรวิทย์ 17 ก.ย. 2554 14:56 น. - ID 141807 
1057
2
0
17 กันยายน 2554 19:20 น. - comment id 1208309
ผมว่าโลกไม่ว่าจะเป็นยัง โลกก็อยู่ได้ แม้จะไม่มีอะไรเลย ป่าไม่มี น้ำไม่มี แต่ โลกก็ยังเป็นโลก ไม่มีปัญหา แต่คนจะรู้ไหมว่า ที่ทำร้ายโลก คือ ทำร้ายตนเอง เพราะโลกต่อให้มีแต่พิษร้าย โลกก็อยู่ได้ครับ
17 กันยายน 2554 22:14 น. - comment id 1208316
โลกอยู่ได้แต่คนอาจอยู่ไม่ได้แล้วอนุชนรุ่นหลังจะทำยังไงคุณจันทร์ชายเห็นด้วยไหมครับ
18 กันยายน 2554 01:18 น. - comment id 1208323
เห็นด้วยครับ คนนี่แหละที่จะเดือดร้อนเพราะทำร้ายโลก อนุชนรุ่นหลัง ต้องช่วยกันรักษาโลก แต่จริง ๆ ก็คือรักษาเผ่าพันธ์มนุษย์ไว้นั่นแหละ ถ้าโลกพูดได้คงหัวเราะมนุษย์ด้วยความเศร้าสลด
18 กันยายน 2554 22:18 น. - comment id 1208363
โลกวิปริต ผิดแผก จวนแตกดับ แผ่นดินใกล้ โถมทับ สรรพสิ่ง น้ำท่วมล้น คนล้มหาย ไร้พักพิง บอกความจริง ทุกสิ่งเน่า โลกเอาคืน ! ค่าเงินล้า ค่าแรงถูก ทุกหย่อมหญ้า มนุษย์บ้า กล้าห้ำหั่น กันสุดฝืน คนดีแพ้.. แต่คนชั่ว ยังหยัดยืน ยากพลิกฟื้น ฝืนยุติธรรม สุดนำพา ทุกสิ่งสรรพ สลับกัน มันน่าคิด น้ำเต้ากลม ถอยจมมิด ปริศนา กระเบื้องแบน แล่นลอยฟู ดูทายท้า สุดกังขา กลับตาลปัตร วิบัติภัย
18 กันยายน 2554 23:46 น. - comment id 1208369
มนุษย์จ๋า โลกกำลังถึงคราลาลับล่ม น้ำท่วมท้นพาราน้ำตาตรม ยิ่งซานซมอุราน่าพรั่งพรึง แต่ก่อนที่ธรรมชาติพิลาสเพ็ญ กลับไม่เห็นถึงภัยที่ใกล้ถึง ภาพคนป่นทรัพยากรสะท้อนตรึง วันนี้จึงอาเพศทุกเขตแดน
19 กันยายน 2554 07:01 น. - comment id 1208381
ถ้าน้ำท่วมโลกที่เดือดที่สุดคือเปลงเพลิง เพราะถูกน้ำดับหมด แย่เลยคุณ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
