ใจคนสับสนยิ่ง

สุนทรวิทย์

เหม่อมอง  เมฆินทร์  ซึ่งบินว่อน
			ฟุ้งขจร  ร่อนเร่  เขียนเวหา
			ปรากฏภาพ  อัศจรรย์  อันตื่นตา
   แปลงมายา  ซ้อนซับ  นับหมื่นพัน
			
   			สนธยา  เมฆี  งามลี้ลับ
			 มองราวกับ  มีห้วง  สรวงสวรรค์
				ซ่อนเทวี  นางฟ้า  วิลาวัณย์
			 รอให้ฉัน  เลือกเฟ้น  เป็นคู่นอน
				
        มโนภาพ  อาบใจ  ให้ฟุ้งซ่าน
			 อุปาทาน  ลามทึ้ง  ถึงอัปสร
			 เคลิบเคลิ้มตาม  ลมแล้ง  แห่งอัมพร
			 ประสาทหลอน  ลืมตัว  ไปชั่วพัก
        สายลมแรง  กวาดมา  นภาเปิด
				เมฆเตลิด  ผายผัน  พลันประจักษ์
				มิมีสิ่ง  ซ่อนเร้น  เช่นทึกทัก
				เกิดภาพลักษณ์  ด้วยอ่อนไหว  ในกมล
		
       		จิตใจคน  เรรวน  ปรวนแปรยิ่ง
			ไม่เคยนิ่ง  กลับกลาย  คล้ายลมฝน
			อยู่เหนือการ  บังคับ  ยับยั้งตน
			ยุ่งสับสน  กว่าเมฆี  ที่เลื่อนลอย				
comments powered by Disqus
  • sombody@krajokngao

    10 กันยายน 2554 21:19 น. - comment id 1207777

    ยิ่งอยู่เดียวโดดเดี่ยวยิ่งฟุ้งซ่าน
    เหมือนคนพาลยากหยุดจิตให้หยุดไหล 
    หากสับสนว้าวุ่นในจิตใจ
    ท่องจำไว้เรียกสติคืนกลับมา
    
    *เคยสับสนว้าวุ่นคิดมากหาทางออกไม่เจอ จนนอนไม่หลับถึงดึกเผลอหลับ ตื่นมาก็เพลียค่ะ มีปัญหาอย่าหมกหมุ่น หากยังคิดอะไรไม่ออก ก็พักผ่อนสมองให้เต็มที่เดี๋ยวก็คิดออกค่ะ*
  • สุนทรวิทย์

    11 กันยายน 2554 06:44 น. - comment id 1207806

    ขอบคุณที่ให้คำแนะนำครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน