ไมตรีที่แตกต่าง
สุนทรวิทย์
วิหคน้อย ตัวนั้น มันทักฉัน
ส่งเสียงขัน จู้ฮุกกรู เหมือนรู้จัก
เชิดอกตั้ง สง่า งามน่ารัก
เดินย้ายยัก มาใกล้ อย่างไว้ใจ
มิเคยถูก สอนสั่ง นกยังรู้
ใครศัตรู ใครมิตร ชนิดไหน
อาศัยสัญ-ชาตญาณ บันดาลไป
แยกแยะได้ แจ่มชัด อัศจรรย์
เพียงหยิบยื่น ความรัก ให้สักนิด
เมตตาจิต ต่อกัน ปันสุขสันต์
แม้สัตว์เล็ก สัตว์ใหญ่ ร้ายสากรรจ์
พลอยผูกพัน ซาบซึ้ง ถึงไมตรี
ต่างจากคน สามานย์ สันดานเถื่อน
ป้ายสีเพื่อน อคติ ทุกวิถี
ยอมดีด้วย อ่อนข้อ ก็ตามที
ไม่คิดมี ดีตอบ มอบแก่ใคร
พบเพื่อนถ่อย เร่งหลบ เลิกคบหา
เลี้ยงนกกา เพลินกว่า ไร้สาไถย
นกยังจำ คนปรานี มีเยื่อใย
มิตรจัญไร กลับบีฑา อิจฉากัน