รุ้งหลังฝน
คนกรุงศรี
พายุจัด พัดพา ฟ้ามืดมิด
ทั่วทุกทิศ เมฆิน รินหลั่งไหล
เป็นหยดหยาด น้ำลม พรมทั่วไป
อีกเท่าใด จะผ่าน ม่านเมฆี
พอฝนซา ฟ้าโปร่ง โล่งเรืองแสง
ตะวันแรง ส่องสาด วาดแถบสี
สะพานรุ้ง พุ่งสอด ยอดคิรี
เห็นรุจี ทอประกาย สุดสายตา
สีสดใส แพรวพราว เข้าเรียงแถว
พาดเป็นแนว โค้งลด จดขอบหล้า
ฝนขาดเม็ด เก็จแก้ว เพริศแพร้วพา
ชื่นอุรา แลแสงรุ้ง พุ่งกระจาย
ถ้าอาทิตย์ อัสดง ลงแล้วเล่า
ก็หงอยเหงา ชีวา ฟากฟ้าหาย
คงไม่เห็น แสงทอง ของรุ้งพราย
ความมืดกราย กลืนกลบ ลบตะวัน
ชีวิตคน บนโลก ทุกข์โศกสุข
เข้าเคล้าคลุก รวมอยู่ ดูน่าขัน
มรสุม รุมเร้า เฝ้าฝ่าฟัน
กว่าจะผัน รอดพ้น สุดทนทาน
ชีวิตถูก มรสุม แสนกลุ้มเศร้า
เวลาเท่า ใดจะ ชนะผ่าน
เกรงไม่เห็น รุ้งชีวิต วิจิตมาน
เพราะเนิ่นนาน กว่าที่ สุรีย์รอ
หน้าส่วนตัว
คนกรุงศรี 13 ส.ค. 2554 22:58 น. - ID 141371 
1273
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
